Zbigniew Wąsiel, Marek Szczęsny, Izydor Borys

Myślę, że to bardzo ważne, co chciałbym powiedzieć, bo w sztuce obecnie rzadko spotyka się z wystawą złożoną z prac 3 artystów. Rzeźbiarza, malarza i ceramika, którzy próbują odważnie, nie obawiając się zarzutów o pozostanie w kręgu sztuki przedstawieniowej zmierzyć się z problemem formy. Oczywiście uwzględniając pewne różnice wynikłe z osobowości autorów oraz wpływy warsztatowe myślę, że wystawione prace łączy szacunek dla obserwacji i uczuciowe podejście do jak to się często nadużywa otaczającej rzeczywistości.
Uważam, że udało się w przedstawionych pracach przekroczyć próg fizykalnej formy i odnaleźć pewną drogę do widza poprzez szukanie metafory. Metafory odwołującej się do naszych wewnętrznych pragnień. Nawet więcej poszukującej dialogu ze światem tak naprawdę leżącym daleko od codzienności. Myślę o zbliżeniu do surrealizmu w kontekście
poszukiwania pewnej tajemnicy. Skupieniu uwagi na takich wartościach jak spokój, retrospekcja i analiza. Zaryzykowałbym twierdzenie, że tradycja ustąpiła tu miejsca obserwacji. Natomiast praca oka bardziej widoczna jest w konstruowaniu prac niż w opowiedzeniu się po stronie jakiegoś konkretnego kierunku w sztuce współczesnej. Zaryzykowałbym twierdzenie, że nie ma to większego znaczenia. Chyba istotniejsze jest utożsamienie się ze swoimi pracami. Taki stan wewnętrznej zgody. Zarówno rzeźby jak
i ceramiki a może najbardziej z natury rzeczy obrazy uderzają kolorytem i temperaturą. Brązy, beże i szarości prowadzą dialog z fioletami i ugrami. Gra barwna czy bogactwo walorów jest czymś naturalnym. Kolor ma współtworzyć nastrój. Czy można porównywać poszczególne dyscypliny w kontekście autorów o zbliżanym wieku i doświadczeniu artystycznym albo raczej inaczej należy postawić pytanie.... do jakiego stopnia istnieje
malarstwo w rzeźbie i ceramice oraz jak właśnie ceramika i rzeźba wpływa na barwną płaszczyznę obrazów? Tak ważne i mimo wszystko niełatwe pytanie stawia przed odbiorcą wystawa, o której piszę. Myślę, że autorzy nie uciekali w pewną inżynierię gatunku, nie powielali tak charakterystycznych rozwiązań, niekiedy już klasycznych lecz spróbowali pokazać świat z punktu widzenia czterdziestoletnich mężczyzn, którzy czują, że nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa i myślę, że widać to w ich pracach.

(Autor: dr hab. Marek Szczęsny)

Zbigniew Wąsiel ur. 29 stycznia 1966 r. w Chrzanowie.
Ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem. Studiował na Wydziale Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku (od roku 1996 nazwa uczelni: Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku), dyplom uzyskał w pracowni profesora Edwarda Sitka w 1993 roku.

Marek Szczęsny ur. 1965 r. w Bydgoszczy.
Ukończył malarstwo na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w 1992 r. Dyplom w pracowni Prof. Zygmunta Kotlarczyka. Pracował jako asystent w Wyższej Szkole Pedagogicznej (od 1994 roku). Adiunkt w Katedrze Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. W latach 1994-1995 odbył staż w Akademii Sztuk Pięknych we Florencji i na Uniwersytecie w Sienie, w ramach stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki.

Izydor Borys ur. 19 listopada 1965 r. w Reszlu.
Ukończył Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni-Orłowie.
Studiował na Wydziale Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych (ASP) w Gdańsku; dyplom w 1991 r. w pracowni prof. Stanisława Radwańskiego. Asystent w Pracowni Rzeźby Katedry Sztuk Pięknych UWM w Olsztynie od 1995 r.. W 2003 r. zrobił przewód I stopnia i od tego samego roku pracuje na stanowisku adiunkta.