Zdjęcia
)
)
)
)
Trochę historii i współczesności tańca orientalnego, sztuki wciąż rozwijającej się i nie tak starej, jakby się to mogło wydawać... Mimo, że jego klasyczna wersja powstała na początku XX wieku odnaleźć w nim można niezwykłe bogactwo kultury, a w szczególności muzyki arabskiej.
Taniec orientalny, nazywany często 'tańcem brzucha' to sztuka wywodząca się z terenów bliskiego wschodu i Afryki Północnej, głównie Egiptu. Wyróżnić można wiele jego odmian, które wzajemnie przenikają się, będąc często opowieścią opartą na faktach z życia społeczności danego regionu.
'Raks Saffanah' to podróż ukazująca formy, jakie przyjął taniec orientalny w różnych rejonach geograficznych.
Zobaczymy m.in.
Saidi - taniec folklorystyczny pochodzący z Górnego Egiptu, tańczony w galabijach z wykorzystaniem laski, która jest nawiązaniem do używanego przez mężczyzn pasterskiego kija. Saidi ma charakter wyjątkowo radosny, saidi znaczy szczęśliwy.
Melaya leff - "zawinięta w chustę" to aleksandryjski taniec miejski odzwierciedlający otwarcie się Egiptu, szczególnie Kairu i Aleksandrii na Zachód i nowoczesność w latach 20 - XX wieku. Tancerka odgrywa rolę dziewczyny kokietującą mężczyzn (np. rybaków) siedzących na nabrzeżach. Zalotnie rozwija i na powrót zawija się w obszerną prostokątną chustę symbolizująca jej skromność.
Beledi - ten powstały w egipskich miastach wraz z początkiem ery uprzemysłowienia taniec, miał być wyrazem tęsknoty za "ojczyzną", sposobem ekspresji uczuć i nostalgii ludzi zmuszonych do migracji ze wsi do metropolii.
Shaaby - styl tańca orientalnego wykonywany do muzyki shaabi -muzyki ulicy, tj. współczesnej popularnej muzyki arabskiej, bazującej na tradycyjnych rytmach.
Moishahat - uważany za taniec arabski tańczony na dworach Kordoby i Grenady w VIII - XV w. W XX wieku, zrekonstruował go Mahmud Reda.
Karsilama - taniec folklorystyczny popularny na terenie Macedonii, Grecji i Turcji. Jego nazwa oznacza 'twarzą w twarz', tańczony głównie przy powitaniach. Jest to bardzo swobodny taniec, tańczony do rytmu w metrum 9/8 .
Ponadto pojawi się oczywiście klasyka arabska oraz style, powstałe na jej bazie. Np. tribal (powstały w latach 70-tych XX wieku w Stanach Zjednoczonych), który jest połączeniem klasycznego raqs sharki, tradycyjnych tańców folklorystycznych różnych regionów Północnej Afryki i Środkowego Wschodu, klasycznych tańców indyjskich a nawet, flamenco, czy oriental fantasy. W tej formie wykorzystuje się rekwizyty takie jak miecze, skrzydła, świeczniki czy wachlarze jedwabne.
22 maja 2011 godz 18:00
Aula Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego
Wstęp wolny
Choreografia: Marta Nowicka, Natalia Fadda, Wael Mansour, Farida (Anna Jeż)
Występują: Saffanah (Agnieszka Adamowska, Marta Hirsz, Joanna Jędrkowiak, Dominika Kubiak, Małgorzata Krzeczyńska, Marta Nowicka, Agnieszka Urbaniak) Bellyness (Emilia Bartnicka, Anna Noetzel, Farida (Anna Jeż)
Taniec orientalny, nazywany często 'tańcem brzucha' to sztuka wywodząca się z terenów bliskiego wschodu i Afryki Północnej, głównie Egiptu. Wyróżnić można wiele jego odmian, które wzajemnie przenikają się, będąc często opowieścią opartą na faktach z życia społeczności danego regionu.
'Raks Saffanah' to podróż ukazująca formy, jakie przyjął taniec orientalny w różnych rejonach geograficznych.
Zobaczymy m.in.
Saidi - taniec folklorystyczny pochodzący z Górnego Egiptu, tańczony w galabijach z wykorzystaniem laski, która jest nawiązaniem do używanego przez mężczyzn pasterskiego kija. Saidi ma charakter wyjątkowo radosny, saidi znaczy szczęśliwy.
Melaya leff - "zawinięta w chustę" to aleksandryjski taniec miejski odzwierciedlający otwarcie się Egiptu, szczególnie Kairu i Aleksandrii na Zachód i nowoczesność w latach 20 - XX wieku. Tancerka odgrywa rolę dziewczyny kokietującą mężczyzn (np. rybaków) siedzących na nabrzeżach. Zalotnie rozwija i na powrót zawija się w obszerną prostokątną chustę symbolizująca jej skromność.
Beledi - ten powstały w egipskich miastach wraz z początkiem ery uprzemysłowienia taniec, miał być wyrazem tęsknoty za "ojczyzną", sposobem ekspresji uczuć i nostalgii ludzi zmuszonych do migracji ze wsi do metropolii.
Shaaby - styl tańca orientalnego wykonywany do muzyki shaabi -muzyki ulicy, tj. współczesnej popularnej muzyki arabskiej, bazującej na tradycyjnych rytmach.
Moishahat - uważany za taniec arabski tańczony na dworach Kordoby i Grenady w VIII - XV w. W XX wieku, zrekonstruował go Mahmud Reda.
Karsilama - taniec folklorystyczny popularny na terenie Macedonii, Grecji i Turcji. Jego nazwa oznacza 'twarzą w twarz', tańczony głównie przy powitaniach. Jest to bardzo swobodny taniec, tańczony do rytmu w metrum 9/8 .
Ponadto pojawi się oczywiście klasyka arabska oraz style, powstałe na jej bazie. Np. tribal (powstały w latach 70-tych XX wieku w Stanach Zjednoczonych), który jest połączeniem klasycznego raqs sharki, tradycyjnych tańców folklorystycznych różnych regionów Północnej Afryki i Środkowego Wschodu, klasycznych tańców indyjskich a nawet, flamenco, czy oriental fantasy. W tej formie wykorzystuje się rekwizyty takie jak miecze, skrzydła, świeczniki czy wachlarze jedwabne.
22 maja 2011 godz 18:00
Aula Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego
Wstęp wolny
Choreografia: Marta Nowicka, Natalia Fadda, Wael Mansour, Farida (Anna Jeż)
Występują: Saffanah (Agnieszka Adamowska, Marta Hirsz, Joanna Jędrkowiak, Dominika Kubiak, Małgorzata Krzeczyńska, Marta Nowicka, Agnieszka Urbaniak) Bellyness (Emilia Bartnicka, Anna Noetzel, Farida (Anna Jeż)
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
