Podobne wydarzenia
piątek, godz. 19:00
Gdańsk,
Oliwski Ratusz Kultury
niedziela, godz. 19:00
Gdańsk,
Stary Maneż
VLADIMIRSKA to ciekawe i rzadko spotykane instrumentarium (akordeon, trąbka, gitara, saksofon barytonowy i perkusja) oraz oryginalne brzmienie wpływa na trudność jednoznacznego sklasyfikowania muzyki grupy.
Sam zespół określa swoją stylistyczną mieszankę jako muzykę "retro-cyrkowo-folkową". To trochę klimat kolorowego straganu z XIX wieku, odrobinę ukraińskiego stepowego folku, coś z bałkańskiego wesela i melodii jak ze starych wędrownych cyrków z początku XX wieku. To wreszcie trochę środkowoeuropejskiej melancholii i atmosfery cyganerii.
Retro-cyrkowe brzmienie zespołu Vladimirska ma swoje źródła w momencie, w którym Scotia Gilroy, kanadyjska akordeonistka, zaczęła akompaniować ulicznemu artyście - klaunowi, wykonującemu pantomimę na ulicach Krakowa. Po pewnym czasie klaun wyjechał do Berlina, lecz Scotia zapragnęła założyć zespół. Jej marzenia zaczęły się realizować, gdy spotkała Igora Herzyka, gitarzystę zaangażowanego w kilka krakowskich grup. Do zespołu dołączył zawodowy trębacz Ernest Heksel oraz francuski saksofonista barytonowy - Guillaume Martin (później zastąpiony przez Romka Głowackiego, a następnie Paulinę Owczarek). Czwórka muzyków spotykała się często, aby aranżować "cyrkowe" melodie Scotii na cztery instrumenty. Wkrótce cały zespół zaczął komponować nowe utwory, nawiązujące jednak do pierwotnego pomysłu.
W lutym 2010, grupa wystąpiła publicznie po raz pierwszy. Zgromadzona licznie publiczność entuzjastycznie przyjęła muzykę zespołu. Od tamtego czasu Vladimirska grała sporo koncertów. Po wydaniu własnym sumptem EP "Blich Street" w czerwcu 2010 zespół występował w Polsce, Niemczech i Czechach.
Grupa została zaproszona do skomponowania i wykonania na żywo muzyki do projekcji filmów niemych, między innymi "Mocny Człowiek" (1929) podczas Nocy Muzeów, w Muzeum Narodowym w Krakowie (maj 2010), zagrała na festiwalu "Down by the River" w Berlinie (lipiec 2010), "Slot Fest" (luty 2010) oraz Fete de la Musique (sierpień 2010) w Krakowie. Zespół pojawił się również na słynnym "Jazz - Klezz session" w krakowskiej Alchemii podczas Festiwalu Kultury Żydowskiej (czerwiec 2010).
W lipcu 2011 grupa zagrała na festiwalu Fusion w Niemczech.
Muzyka zespołu była wielokrotnie prezentowana przez Wojciecha Waglewskiego i Fisza w programie "Magiel Wagli" w radiowej Trójce.
W czerwcu 2011 ukazała się nakładem Gusstaff Records płyta "Night Trains" - pierwszy LP zespołu.
" Bardzo jestem za, ponieważ lubię orkiestry, które grają zupełnie swoją nutkę. Proszę sobie posłuchać, proszę się zakochać, proszę sobie nabyć drogą kupna płyty. Bardzo fajoskie, troszkę klezmerskie, troszkę podwórkowo- cyrkowe, naprawdę fajne. " (Wojciech Waglewski, Magiel Wagli, radiowa Trójka)
"Ich muzyka odwołuje się do klimatu bałkańsko-cygańskich filmów Gatlifa, do klezmerskiego grania Kroke, do dawnego świata wędrownych trup cyrkowych. Nie w sensie ekwilibrystyki muzycznej, ale klimatu wiecznego odchodzenia, bezdomności - i czucia się z nią u siebie. Magia. Międzynarodowy zespół pod wodzą akordeonistki Scotii Gilroy [...] ożywia tradycję zapomnianą a cenną. Lubi grać to skocznie, to smutno, nie przeszkadza w tym skromny skład: trąbka, gitara i saksofon barytonowy. [...] Vladimirska plecie porywające motywy, zwiewne melodie w tęskne, ale i beztroskie kawałki."
(Jacek Świąder, fragment recenzji z Gazety Wyborczej)
myspace.com/vladimirska https://vladimirska.bandcamp.com
www.facebook.com/event.php?eid=151353238289476
Zapraszamy!
folk / reggae / world - koncerty w Trójmieście
Sam zespół określa swoją stylistyczną mieszankę jako muzykę "retro-cyrkowo-folkową". To trochę klimat kolorowego straganu z XIX wieku, odrobinę ukraińskiego stepowego folku, coś z bałkańskiego wesela i melodii jak ze starych wędrownych cyrków z początku XX wieku. To wreszcie trochę środkowoeuropejskiej melancholii i atmosfery cyganerii.
Retro-cyrkowe brzmienie zespołu Vladimirska ma swoje źródła w momencie, w którym Scotia Gilroy, kanadyjska akordeonistka, zaczęła akompaniować ulicznemu artyście - klaunowi, wykonującemu pantomimę na ulicach Krakowa. Po pewnym czasie klaun wyjechał do Berlina, lecz Scotia zapragnęła założyć zespół. Jej marzenia zaczęły się realizować, gdy spotkała Igora Herzyka, gitarzystę zaangażowanego w kilka krakowskich grup. Do zespołu dołączył zawodowy trębacz Ernest Heksel oraz francuski saksofonista barytonowy - Guillaume Martin (później zastąpiony przez Romka Głowackiego, a następnie Paulinę Owczarek). Czwórka muzyków spotykała się często, aby aranżować "cyrkowe" melodie Scotii na cztery instrumenty. Wkrótce cały zespół zaczął komponować nowe utwory, nawiązujące jednak do pierwotnego pomysłu.
W lutym 2010, grupa wystąpiła publicznie po raz pierwszy. Zgromadzona licznie publiczność entuzjastycznie przyjęła muzykę zespołu. Od tamtego czasu Vladimirska grała sporo koncertów. Po wydaniu własnym sumptem EP "Blich Street" w czerwcu 2010 zespół występował w Polsce, Niemczech i Czechach.
Grupa została zaproszona do skomponowania i wykonania na żywo muzyki do projekcji filmów niemych, między innymi "Mocny Człowiek" (1929) podczas Nocy Muzeów, w Muzeum Narodowym w Krakowie (maj 2010), zagrała na festiwalu "Down by the River" w Berlinie (lipiec 2010), "Slot Fest" (luty 2010) oraz Fete de la Musique (sierpień 2010) w Krakowie. Zespół pojawił się również na słynnym "Jazz - Klezz session" w krakowskiej Alchemii podczas Festiwalu Kultury Żydowskiej (czerwiec 2010).
W lipcu 2011 grupa zagrała na festiwalu Fusion w Niemczech.
Muzyka zespołu była wielokrotnie prezentowana przez Wojciecha Waglewskiego i Fisza w programie "Magiel Wagli" w radiowej Trójce.
W czerwcu 2011 ukazała się nakładem Gusstaff Records płyta "Night Trains" - pierwszy LP zespołu.
" Bardzo jestem za, ponieważ lubię orkiestry, które grają zupełnie swoją nutkę. Proszę sobie posłuchać, proszę się zakochać, proszę sobie nabyć drogą kupna płyty. Bardzo fajoskie, troszkę klezmerskie, troszkę podwórkowo- cyrkowe, naprawdę fajne. " (Wojciech Waglewski, Magiel Wagli, radiowa Trójka)
"Ich muzyka odwołuje się do klimatu bałkańsko-cygańskich filmów Gatlifa, do klezmerskiego grania Kroke, do dawnego świata wędrownych trup cyrkowych. Nie w sensie ekwilibrystyki muzycznej, ale klimatu wiecznego odchodzenia, bezdomności - i czucia się z nią u siebie. Magia. Międzynarodowy zespół pod wodzą akordeonistki Scotii Gilroy [...] ożywia tradycję zapomnianą a cenną. Lubi grać to skocznie, to smutno, nie przeszkadza w tym skromny skład: trąbka, gitara i saksofon barytonowy. [...] Vladimirska plecie porywające motywy, zwiewne melodie w tęskne, ale i beztroskie kawałki."
(Jacek Świąder, fragment recenzji z Gazety Wyborczej)
myspace.com/vladimirska https://vladimirska.bandcamp.com
www.facebook.com/event.php?eid=151353238289476
Zapraszamy!
