Prawdziwy rarytas dla fanów kultowej polskiej muzyki rockowej! 20 marca 2022 roku w Gdańskim Teatrze Szekspirowskim wystąpi Lech Janerka, który od wielu lat niezwykle rzadko występuje na żywo. Artysta zaprezentuje na nim swoje najgłośniejsze utwory.
Konsekwentnie trzymający się poza trendami, rzadko wchodzący do studia i jeszcze rzadziej obecny w popularnych mediach, od blisko 30 lat jest jedną z najbardziej oryginalnych osobowości polskiej muzyki rockowej. Pochodzący z Wrocławia polski muzyk rockowy, kompozytor, wokalista, basista i autor tekstów, członek Akademii Fonograficznej ZPAV, Lech Janerka w polskiej muzyce pojawił się pod koniec lat 70. Wraz z żoną, Bożeną Janerką, występował wtedy na festiwalach piosenki studenckiej. W 1979 roku założył zespół Klaus Mitffoch. W składzie z Janerką zespół nagrał jedną płytę (Klaus Mitffoch), która przez wielu uznana została za jedną z najistotniejszych w historii polskiej muzyki rockowej. Ekspresją album dorównywał zespołom punk rockowym, charakteryzował się jednak znacznie bardziej rozbudowaną warstwą melodyczną i harmoniczną. Teksty odnosiły się do rzeczywistości PRL lat 80., wiele z nich stanowiła zawoalowana krytyka panującego reżimu, a także wezwanie do walki ("Powinność kurdupelka", "Klus Mitroch"). W ankiecie "Magazynu Muzycznego" wśród dziennikarzy krążek wytypowano jako Album trzydziestolecia, a wśród czytelników magazynu "Tylko Rock" - jako Album lat 80.
W 1986 roku, po odejściu z zespołu Klaus Mitffoch, Janerka wydał swoją pierwszą solową płytę "Historia podwodna", bardzo wysoko ocenioną przez krytyków i słuchaczy. W jej warstwie muzycznej, znacznie spokojniejszej, niż dotychczasowa, innowacją było zastąpienie gitary przetwarzaną elektronicznie wiolonczelą, na której grała, i do dzisiaj gra, Bożena Janerka. Niemal wszystkie zawarte w "Historii podwodnej" utwory znalazły się na krajowych listach przebojów (np. "Konstytucje", "Niewole", "Ta zabawa nie jest dla dziewczynek").
Lech Janerka często zmieniał charakter muzyczny swoich utworów. Album "Bruhaha" pełen był ostrych gitarowych riffów Wojciecha Seweryna, a "Ur" ze swoimi poszukiwaniami nowego brzmienia, był z kolei daleki od estetyki rocka. W 2002 roku ukazała się płyta "Fiu fiu...", co owocowało Fryderykami w kategoriach: "Płyta alternatywna" i "Autor roku". Kolejna, wydana w 2005 roku płyta "Plagiaty", nagrana w zmienionym składzie: z gitarzystą Damianem Pielką, który zastąpił zmarłego 5 lutego 2004 Wojciecha Seweryna, i Michałem Mioduszewskim na perkusji, zdobyła "Superjedynkę" w kategorii "płyta alternatywna". Piosenki "Rower" i "Ramydada" dotarły do czołowych miejsc polskich list przebojów, a teledysk do "Roweru" zdobył grand prix na festiwalu polskich wideoklipów Yach Film. Za ten utwór Janerka otrzymał również Fryderyka w kategorii "piosenka roku". Oprócz tego został uhonorowany Fryderykami w kategoriach: "płyta alternatywna" i "kompozytor roku".
Poza autorskimi płytami, Lech Janerka jest autorem muzyki do filmów "Chce mi się wyć" (1990) Jacka Skalskiego, "Obcy musi fruwać" (1993) Wiesława Saniewskiego oraz "Czyż nie dobija się konia?" (2000) Macieja Żurawskiego. W 2001 zagrał epizodyczną rolę księdza w filmie Przemysława Wojcieszka "Głośniej od bomb".
W Teatrze Szekspirowskim Lech Janerka wystąpi z zespołem w składzie:
Bożena Janerka - cello
Lech Janerka - bas, głos
Bartosz Straburzyński - gitara ,głos
Michał Mioduszewski - perkusja
rock / punk - koncerty w Trójmieście
W 1986 roku, po odejściu z zespołu Klaus Mitffoch, Janerka wydał swoją pierwszą solową płytę "Historia podwodna", bardzo wysoko ocenioną przez krytyków i słuchaczy. W jej warstwie muzycznej, znacznie spokojniejszej, niż dotychczasowa, innowacją było zastąpienie gitary przetwarzaną elektronicznie wiolonczelą, na której grała, i do dzisiaj gra, Bożena Janerka. Niemal wszystkie zawarte w "Historii podwodnej" utwory znalazły się na krajowych listach przebojów (np. "Konstytucje", "Niewole", "Ta zabawa nie jest dla dziewczynek").
Lech Janerka często zmieniał charakter muzyczny swoich utworów. Album "Bruhaha" pełen był ostrych gitarowych riffów Wojciecha Seweryna, a "Ur" ze swoimi poszukiwaniami nowego brzmienia, był z kolei daleki od estetyki rocka. W 2002 roku ukazała się płyta "Fiu fiu...", co owocowało Fryderykami w kategoriach: "Płyta alternatywna" i "Autor roku". Kolejna, wydana w 2005 roku płyta "Plagiaty", nagrana w zmienionym składzie: z gitarzystą Damianem Pielką, który zastąpił zmarłego 5 lutego 2004 Wojciecha Seweryna, i Michałem Mioduszewskim na perkusji, zdobyła "Superjedynkę" w kategorii "płyta alternatywna". Piosenki "Rower" i "Ramydada" dotarły do czołowych miejsc polskich list przebojów, a teledysk do "Roweru" zdobył grand prix na festiwalu polskich wideoklipów Yach Film. Za ten utwór Janerka otrzymał również Fryderyka w kategorii "piosenka roku". Oprócz tego został uhonorowany Fryderykami w kategoriach: "płyta alternatywna" i "kompozytor roku".
Poza autorskimi płytami, Lech Janerka jest autorem muzyki do filmów "Chce mi się wyć" (1990) Jacka Skalskiego, "Obcy musi fruwać" (1993) Wiesława Saniewskiego oraz "Czyż nie dobija się konia?" (2000) Macieja Żurawskiego. W 2001 zagrał epizodyczną rolę księdza w filmie Przemysława Wojcieszka "Głośniej od bomb".
W Teatrze Szekspirowskim Lech Janerka wystąpi z zespołem w składzie:
Bożena Janerka - cello
Lech Janerka - bas, głos
Bartosz Straburzyński - gitara ,głos
Michał Mioduszewski - perkusja
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
