Sala Koncertowa na Ołowiance
Koncert symfoniczny
KONCERT W RAMACH OBCHODÓW ROKU LUTOSŁAWSKIEGO
Wystąpią:
Kazimierz Kord - dyrygent
Ewa Pobłocka - fortepian
Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej
W programie:
Witold LUTOSŁAWSKI - Koncert fortepianowy (1988)
Piotr CZAJKOWSKI - V Symfonia e-moll op. 64
I. Andante - Allegro con anima
II. Andante cantabile, con alcuna licenza
III. Valse. Allegro moderato 6
IV. Finale. Andante maestoso - Allegro vivace
Witold Lutosławski to największy - obok Fryderyka Chopina i Karola Szymanowskiego - kompozytor polski wszystkich czasów. Jest klasykiem muzyki XX wieku, tak jak Bela Bartók, Siergiej Prokofiew czy Olivier Messiaen. Polska Filharmonia Bałtycka włącza się w obchody Roku Lutosławskiego i przypomina najwybitniejsze utwory tego kompozytora. Czteroczęściowy utwór na fortepian i orkiestrę został napisany na zamówienie Festiwalu w Salzburgu i tam wykonany 19 sierpnia 1988 roku przez Krystiana Zimermana, któremu Koncert został dedykowany oraz Orkiestrę Symfoniczną Radia Austriackiego pod dyrekcją kompozytora.
Części przewidziane są do wykonania attacca.Utwór Witolda Lutosławskiego spotkał się z olbrzymim entuzjazmem publiczności i krytyki, a także wykonawców. Włączyli go do swego repertuaru tacy wybitni pianiści polscy, jak Ewa Pobłocka, którą będzie można usłyszeć podczas styczniowego koncertu w PFB. Dyryguje jeden z najwybitniejszych dyrygentów na świecie, wieloletni dyrektor artystyczny i naczelny Filharmonii Narodowej oraz zasłużony ambasador w propagowaniu polskiej muzyki na świecie.
Natomiast V Symfonia Piotra Czajkowskiego jest szczególna: dzieło, napisane latem 1888 roku, jest odbiciem najszczęśliwszego chyba okresu w życiu kompozytora. Niezwykły sukces wielkiego europejskiego tournée (Lipsk, Hamburg, Berlin, Praga, Paryż, Londyn), podczas którego Czajkowski po raz pierwszy dyryguje własnymi utworami, a także stale rosnące uznanie we własnym kraju musiały znaleźć ujście w dziele artysty - z natury w swojej sztuce bardzo wylewnego.
-----
KAZIMIERZ KORD
Dyrygent; ur. 18 listopada 1930, Podgórze. W 1949 ukończył Liceum Muzyczne w Katowicach w klasie fortepianu. W latach 1949-55 studiował grę na fortepianie u Władimira Nilsena w konserwatorium w Leningradzie, a od 1956 do 1960 - dyrygenturę pod kierunkiem Artura Malawskiego i Witolda Krzemieńskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. W latach 1960-62 był chórmistrzem i dyrygentem w Operze Warszawskiej. W latach 1962-69 pełnił funkcję dyrektora i kierownika artystycznego Miejskiego Teatru Muzycznego w Krakowie, gdzie przygotował ok. 30 premier, m.in. Fausta Charlesa Gounoda we własnej reżyserii i scenografii Józefa Szajny.
Sukces tego spektaklu otworzył mu drogę do Gärtnerplatztheater w Monachium (Dama pikowa Piotra Czajkowskiego, Zamek księcia Sinobrodego Béli Bartóka), a następnie do Metropolitan Opera w Nowym Jorku (Dama pikowa, Borys Godunow Modesta Musorgskiego, Aida i Makbet Giuseppe Verdiego, Così fan tutte Wolfganga Amadeusa Mozarta).
W latach 1969-73 był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach. Od 1977 do 2001 zajmował stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego Filharmonii Narodowej w Warszawie. Z zespołem Filharmonii Narodowej odbył szereg wielkich tournées po krajach europejskich, Stanach Zjednoczonych, Australii, Chinach i Japonii oraz dokonał licznych nagrań radiowych i płytowych. Jednocześnie był dyrygentem orkiestry Südwestfunk w Baden-Baden (1980-86).
Występował z wieloma słynnymi orkiestrami w Leningradzie, Cleveland, Chicago (debiut w 1973), Cincinnati, Pittsburgu, Detroit, Tokio, Toronto (w 1974 - europejskie tournée z Toronto Symphony Orchestra po śmierci Karela Ančerla), Londynie, Pradze, Monachium, Stuttgarcie, Rzymie, Mediolanie, Paryżu, Amsterdamie, Berlinie, Frankfurcie, Atenach. Realizował spektakle w teatrach operowych w Nowym Jorku, Londynie (Covent Garden), Monachium, Düsseldorfie (Eugeniusz Oniegin Piotra Czajkowskiego, Żywot rozpustnika Igora Strawińskiego), Amsterdamie (Orlando Georga Friedricha Haendla, Katierina Izmaiłowa Dmitrija Szostakowicza w reżyserii Aleksandra Bardiniego, Wozzeck Albana Berga), Kopenhadze (Opera Królewska), San Francisco (Rigoletto, Otello i Falstaff Giuseppe Verdiego, Borys Godunow Modesta Musorgskiego, Gioconda Amilcare Ponchielliego). Nagrał wiele płyt, m.in. z utworami Jeana Sibeliusa i IV Symfonią Piotra Czajkowskiego z orkiestrą New Philharmonia (Decca), Fidelio Ludwiga van Beethovena, Requiem Giuseppe Verdiego (Polskie Nagrania). Zrealizował też wiele nagrań telewizyjnych dla Südwestfunk (m.in. msze Josepha Haydna, Requiem Wolfganga Amadeusa Mozarta, utwory Karola Szymanowskiego i George'a Gershwina).
Jest inicjatorem "Forum Lutosławskiego" - cyklów koncertów połączonych z prezentacją sztuk plastycznych oraz forum dyskusyjnym.
Jest laureatem licznych nagród artystycznych, m.in. Nagrody Krytyki podczas Biennale Muzycznego w Berlinie (1971), Złotego Orfeusza podczas Festiwalu "Warszawska Jesień" (1972), Conductor of the Year w Monachium (1972). W 1976 otrzymał od Ministra Spraw Zagranicznych dyplom uznania za wybitne zasługi w propagowaniu polskiej muzyki za granicą, zaś w 1977 został laureatem Nagrody I stopnia Ministra Kultury i Sztuki.
EWA POBŁOCKA
Należy do najwybitniejszych pianistów swego pokolenia. Występowała niemal we wszystkich krajach Europy, a także obu Amerykach, Singapurze, Korei, Japonii i Australii, koncertując z najsłynniejszymi orkiestrami w najbardziej prestiżowych salach. Wielokrotnie odbywała tourneé po krajach europejskich jako solistka Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Kazimierza Korda i Antoniego Wita. Jest pianistką wszechstronną o rozległym repertuarze. Wykonuje zarówno recitale, koncerty z orkiestrą jak i muzykę kameralną, chętnie współpracując ze śpiewakami. Dokonała szeregu prawykonań i premierowych nagrań utworów polskich kompozytorów współczesnych m.in. Koncertu fortepianowego Andrzeja Panufnika (polskie prawykonanie, pierwsza rejestracja z Londyn Symphony Orchestra pod dyrekcją kompozytora), Koncertu fortepianowego Witolda Lutosławskiego (pierwsze polskie nagranie z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia pod dyrekcją kompozytora), Koncertu fortepianowego Pawła Szymańskiego dedykowanego pianistce a powstałego na zamówienie Radia francuskiego (prawykonanie w Paryżu na festiwalu Presences) oraz Koncertu fortepianowego Pawła Mykietyna (1997) również jej dedykowanego.
Pobłocka współpracuje z wieloma radiofoniami europejskimi, nagrała ponad 40 płyt m.in. dla Deutsche Grammophon, Conifer Records, Victor JVC, CD Accord, z których wiele uzyskało nagrody i entuzjastyczne oceny krytyków. Ostatnie jej realizacje płytowe to komplet utworów fortepianowych Edwarda Griega oraz utwory solowe Johannesa Brahmsa. Najbliższe plany nagraniowe obejmują utwory R.Schumanna i komplet pieśni Fryderyka Chopina oraz recital chopinowski na historycznym fortepianie Pleyel z 1848 roku.
Jest cenionym pedagogiem. Prowadzi klasę fortepianu w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy i w Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie, współpracuje jako profesor gościnny z Uniwersytetem Muzycznym w Nagoya (Japonia) i Calgary (Kanada). Zapraszana jest do jury wielu międzynarodowych konkursów pianistycznych. Jest laureatką dorocznej nagrody Ministra Kultury. W 2004 roku została odznaczona przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2007 roku Prezydent RP nadał jej tytuł profesora.
muzyka poważna - koncerty w Trójmieście
Koncert symfoniczny
KONCERT W RAMACH OBCHODÓW ROKU LUTOSŁAWSKIEGO
Wystąpią:
Kazimierz Kord - dyrygent
Ewa Pobłocka - fortepian
Orkiestra Symfoniczna Polskiej Filharmonii Bałtyckiej
W programie:
Witold LUTOSŁAWSKI - Koncert fortepianowy (1988)
Piotr CZAJKOWSKI - V Symfonia e-moll op. 64
I. Andante - Allegro con anima
II. Andante cantabile, con alcuna licenza
III. Valse. Allegro moderato 6
IV. Finale. Andante maestoso - Allegro vivace
Witold Lutosławski to największy - obok Fryderyka Chopina i Karola Szymanowskiego - kompozytor polski wszystkich czasów. Jest klasykiem muzyki XX wieku, tak jak Bela Bartók, Siergiej Prokofiew czy Olivier Messiaen. Polska Filharmonia Bałtycka włącza się w obchody Roku Lutosławskiego i przypomina najwybitniejsze utwory tego kompozytora. Czteroczęściowy utwór na fortepian i orkiestrę został napisany na zamówienie Festiwalu w Salzburgu i tam wykonany 19 sierpnia 1988 roku przez Krystiana Zimermana, któremu Koncert został dedykowany oraz Orkiestrę Symfoniczną Radia Austriackiego pod dyrekcją kompozytora.
Części przewidziane są do wykonania attacca.Utwór Witolda Lutosławskiego spotkał się z olbrzymim entuzjazmem publiczności i krytyki, a także wykonawców. Włączyli go do swego repertuaru tacy wybitni pianiści polscy, jak Ewa Pobłocka, którą będzie można usłyszeć podczas styczniowego koncertu w PFB. Dyryguje jeden z najwybitniejszych dyrygentów na świecie, wieloletni dyrektor artystyczny i naczelny Filharmonii Narodowej oraz zasłużony ambasador w propagowaniu polskiej muzyki na świecie.
Natomiast V Symfonia Piotra Czajkowskiego jest szczególna: dzieło, napisane latem 1888 roku, jest odbiciem najszczęśliwszego chyba okresu w życiu kompozytora. Niezwykły sukces wielkiego europejskiego tournée (Lipsk, Hamburg, Berlin, Praga, Paryż, Londyn), podczas którego Czajkowski po raz pierwszy dyryguje własnymi utworami, a także stale rosnące uznanie we własnym kraju musiały znaleźć ujście w dziele artysty - z natury w swojej sztuce bardzo wylewnego.
-----
KAZIMIERZ KORD
Dyrygent; ur. 18 listopada 1930, Podgórze. W 1949 ukończył Liceum Muzyczne w Katowicach w klasie fortepianu. W latach 1949-55 studiował grę na fortepianie u Władimira Nilsena w konserwatorium w Leningradzie, a od 1956 do 1960 - dyrygenturę pod kierunkiem Artura Malawskiego i Witolda Krzemieńskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. W latach 1960-62 był chórmistrzem i dyrygentem w Operze Warszawskiej. W latach 1962-69 pełnił funkcję dyrektora i kierownika artystycznego Miejskiego Teatru Muzycznego w Krakowie, gdzie przygotował ok. 30 premier, m.in. Fausta Charlesa Gounoda we własnej reżyserii i scenografii Józefa Szajny.
Sukces tego spektaklu otworzył mu drogę do Gärtnerplatztheater w Monachium (Dama pikowa Piotra Czajkowskiego, Zamek księcia Sinobrodego Béli Bartóka), a następnie do Metropolitan Opera w Nowym Jorku (Dama pikowa, Borys Godunow Modesta Musorgskiego, Aida i Makbet Giuseppe Verdiego, Così fan tutte Wolfganga Amadeusa Mozarta).
W latach 1969-73 był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji w Katowicach. Od 1977 do 2001 zajmował stanowisko dyrektora i kierownika artystycznego Filharmonii Narodowej w Warszawie. Z zespołem Filharmonii Narodowej odbył szereg wielkich tournées po krajach europejskich, Stanach Zjednoczonych, Australii, Chinach i Japonii oraz dokonał licznych nagrań radiowych i płytowych. Jednocześnie był dyrygentem orkiestry Südwestfunk w Baden-Baden (1980-86).
Występował z wieloma słynnymi orkiestrami w Leningradzie, Cleveland, Chicago (debiut w 1973), Cincinnati, Pittsburgu, Detroit, Tokio, Toronto (w 1974 - europejskie tournée z Toronto Symphony Orchestra po śmierci Karela Ančerla), Londynie, Pradze, Monachium, Stuttgarcie, Rzymie, Mediolanie, Paryżu, Amsterdamie, Berlinie, Frankfurcie, Atenach. Realizował spektakle w teatrach operowych w Nowym Jorku, Londynie (Covent Garden), Monachium, Düsseldorfie (Eugeniusz Oniegin Piotra Czajkowskiego, Żywot rozpustnika Igora Strawińskiego), Amsterdamie (Orlando Georga Friedricha Haendla, Katierina Izmaiłowa Dmitrija Szostakowicza w reżyserii Aleksandra Bardiniego, Wozzeck Albana Berga), Kopenhadze (Opera Królewska), San Francisco (Rigoletto, Otello i Falstaff Giuseppe Verdiego, Borys Godunow Modesta Musorgskiego, Gioconda Amilcare Ponchielliego). Nagrał wiele płyt, m.in. z utworami Jeana Sibeliusa i IV Symfonią Piotra Czajkowskiego z orkiestrą New Philharmonia (Decca), Fidelio Ludwiga van Beethovena, Requiem Giuseppe Verdiego (Polskie Nagrania). Zrealizował też wiele nagrań telewizyjnych dla Südwestfunk (m.in. msze Josepha Haydna, Requiem Wolfganga Amadeusa Mozarta, utwory Karola Szymanowskiego i George'a Gershwina).
Jest inicjatorem "Forum Lutosławskiego" - cyklów koncertów połączonych z prezentacją sztuk plastycznych oraz forum dyskusyjnym.
Jest laureatem licznych nagród artystycznych, m.in. Nagrody Krytyki podczas Biennale Muzycznego w Berlinie (1971), Złotego Orfeusza podczas Festiwalu "Warszawska Jesień" (1972), Conductor of the Year w Monachium (1972). W 1976 otrzymał od Ministra Spraw Zagranicznych dyplom uznania za wybitne zasługi w propagowaniu polskiej muzyki za granicą, zaś w 1977 został laureatem Nagrody I stopnia Ministra Kultury i Sztuki.
EWA POBŁOCKA
Należy do najwybitniejszych pianistów swego pokolenia. Występowała niemal we wszystkich krajach Europy, a także obu Amerykach, Singapurze, Korei, Japonii i Australii, koncertując z najsłynniejszymi orkiestrami w najbardziej prestiżowych salach. Wielokrotnie odbywała tourneé po krajach europejskich jako solistka Filharmonii Narodowej pod dyrekcją Kazimierza Korda i Antoniego Wita. Jest pianistką wszechstronną o rozległym repertuarze. Wykonuje zarówno recitale, koncerty z orkiestrą jak i muzykę kameralną, chętnie współpracując ze śpiewakami. Dokonała szeregu prawykonań i premierowych nagrań utworów polskich kompozytorów współczesnych m.in. Koncertu fortepianowego Andrzeja Panufnika (polskie prawykonanie, pierwsza rejestracja z Londyn Symphony Orchestra pod dyrekcją kompozytora), Koncertu fortepianowego Witolda Lutosławskiego (pierwsze polskie nagranie z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia pod dyrekcją kompozytora), Koncertu fortepianowego Pawła Szymańskiego dedykowanego pianistce a powstałego na zamówienie Radia francuskiego (prawykonanie w Paryżu na festiwalu Presences) oraz Koncertu fortepianowego Pawła Mykietyna (1997) również jej dedykowanego.
Pobłocka współpracuje z wieloma radiofoniami europejskimi, nagrała ponad 40 płyt m.in. dla Deutsche Grammophon, Conifer Records, Victor JVC, CD Accord, z których wiele uzyskało nagrody i entuzjastyczne oceny krytyków. Ostatnie jej realizacje płytowe to komplet utworów fortepianowych Edwarda Griega oraz utwory solowe Johannesa Brahmsa. Najbliższe plany nagraniowe obejmują utwory R.Schumanna i komplet pieśni Fryderyka Chopina oraz recital chopinowski na historycznym fortepianie Pleyel z 1848 roku.
Jest cenionym pedagogiem. Prowadzi klasę fortepianu w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy i w Uniwersytecie Muzycznym w Warszawie, współpracuje jako profesor gościnny z Uniwersytetem Muzycznym w Nagoya (Japonia) i Calgary (Kanada). Zapraszana jest do jury wielu międzynarodowych konkursów pianistycznych. Jest laureatką dorocznej nagrody Ministra Kultury. W 2004 roku została odznaczona przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2007 roku Prezydent RP nadał jej tytuł profesora.
