Zobacz zdjęcia z Opener Festival 2008 !
Open'er Festiwal - festiwal muzyczny odbywający się w Gdyni od roku 2003. Pierwsza edycja festiwalu odbyła się w Warszawie w 2002, jako Open Air Festival. Organizatorem imprezy jest agencja koncertowa Alter Art , natomiast sponsorem głównym festiwalu - producent piwa Heineken. Ostatnia edycja festiwalu odbyła się w dniach 29 czerwca - 1 lipca 2007.
Line Up
wydrukuj program festiwalu
Ceny karnetów
karnety bez pola namiotowego 269 PLN, z polem namiotowym 289 PLN
Bilety jednodniowe: 140 PLN
Bilety i karnety do kupienia na www.opener.pl oraz w sieci punktów www.ticketpro.pl i www.eventim.pl
Więcej informacji na stronach www.alterart.pl oraz www.heinekenmusic.pl
Bilety można też kupić:
Biuro Podróży HEBAN ul. Grunwaldzka 76/78 GDAŃSK (wejście od Jaśkowej Doliny w bramie) tel. 58 346 12 82 w godz. 10.00 - 19.00
Festiwal będzie transmitowany na żywo przez II program TVP - emisja trzy razy dziennie około godz. 11, 15.30 i 19. Do tego około północy w sobotę i niedzielę.
INTERPOL
Interpol powstał w 1998 roku w Nowym Jorku. Obecnie są jedną z najbardziej wyrazistych i najważniejszych grup rockowych na świecie. Zadebiutowali albumem "Turn On The Bright Lights", uznanym za jeden z najlepszych albumów 2002 roku. Sukces komercyjny przyniosła im druga płyta pt. "Antics", osiągając w Wielkiej Brytanii złoty status. Trasa promująca album trwała półtora roku, a w jej trakcie Interpol supportował m.in. U2.
Najnowsza płyta zespołu nosi tytuł "Our Love To Admire". Zebrała ona świetne recenzje w takich czasopismach jak Q Magazine, Mojo, NME i The Observer. Krytycy muzyczni docenili stały rozwój muzycznej formy, eksperymenty z brzmieniem i nowymi instumentami, a fani jak zwykle poddali się klimatowi kompozycji.
Mimo tego, że twórczość Interpol nawiązuje do muzyki Joy Division i Sonic Youth, zespół osiągnął to, co udaje się tylko nielicznym - wypracował swoje własne, niepowtarzalne brzmienie oparte na zimnych gitarowych riffach i hipnotyzującym głosie Paula Banksa. Dzięki charyzmie Interpol zyskał wielką rzeszę fanów na całym świecie, w tym także w Polsce, stając się jednym z najbardziej pożądanych przez naszą publiczność zespołów. Siłą formacji są niebanalne kompozycje, nastrój panujący na albumach oraz emocje wyzwalane na koncertach. Dzięki temu krytycy muzyczni i publiczność nie boją się określać Interpol mianem kultowego zespołu.
MASSIVE ATTACK
Massive Attack powstało w Bristolu pod koniec lat 80-tych. Od momentu wydania debiutanckiej płyty uważani są za jeden najważniejszych zespołów muzyki elektronicznej. Są zdobywcami takich nagród jak Brit Award, MTV Europe Music Award, czy NME Awards. Niemal wszystkie ich wydawnictwa sprzedały się w milionach egzemplarzy, osiągając platynowy status.
Pierwotnie w skład zespołu wchodzili 3D, Daddy G, Mushroom oraz Tricky. Zadebiutowali w 1991 roku albumem "Blue Lines", którym natychmiast wpisali się do kanonu muzyki XX wieku. Kolejny album pt. "Protection" podwyższył jeszcze poprzeczkę. Płyta zawierała pełne melancholii utwory, na których wokalnie udzielili się m.in. Tracey Thorn z Everything But The Girl, Horace Andy oraz Tricky, który po wydaniu płyty rozstał się z zespołem, aby kontynuować karierę solową. Kolejny album "Mezzanine" to podróż w mroczniejsze terytoria muzyczne, gdzie dominowały przesterowane brzmienia gitary i ciężkie rytmy perkusyjne. Mimo eksperymentalnej formy Massive Attack dostali się na szczyt listy sprzedaży w Wielkiej Brytanii. Następnym albumem ("100th Window") również osiągnęli pierwsze miejsce.
Massive Attack stworzyli tak charakterystyczne i rozpoznawalne brzmienie, że żaden inny zespół grający muzykę elektroniczną nigdy nie osiągnął tak kultowego statusu jak oni. Każdy, kto choć trochę interesuje się elektroniką zna takie single Massive Attack jak "Unfinished Sympathy", "Protection", "Karmacoma", "Teardrop", czy "I against I". Już wkrótce światło dzienne ujrzy nowy album studyjny.
Zespół przywiązuje bardzo dużą uwagę do wizualnej oprawy swojej muzyki, co łatwo zauważyć oglądając ich wielokrotnie nagradzane teledyski i zapierające dech w piersiach występy na żywo.
Zobacz Massive Attack na Festiwalu Glastonbury 2008
JAY-Z
Jay-Z to najpopularniejszy raper na świecie, świetny artysta i jeden z najbardziej wpływowych ludzi w świecie muzyki. Do tej pory sprzedano ponad 35 milionów jego płyt. W ciągu dotychczasowej kariery otrzymał między innymi następujące nagrody: Grammy Awards, MTV Video Music Awards, Source Awards, BET Awards, Soul Train Awards, Vibe Awards i Billboard Music Awards. Odnosi także wielkie sukcesy w przestrzeni biznesowej - jest założycielem takich firm jak Roc-A-Fella Records, Rocawear, czy Roc-A-Fella Films. Jest też jednym z właścicieli zespołu koszykarskiego New Jersey Nets.
Jay-Z, czyli Shawn Corey Carter urodził się w Nowym Jorku, w dzielnicy Brooklyn. W 1996 roku wydał swój debiutancki album pt. "Reasonable Doubt" nagrany z udziałem takich legendarnych postaci jak Dj Premier i Notorious B.I.G. Przełomem w jego karierze był jednak dopiero trzeci album pt. "Vol. 2: Hard Knock Life" zawierający przebój "Hard Knock Life (Ghetto Anthem)". Świetna technika rymowania i umiejętność opowiadania zostały docenione przez publiczność i media. Płyta osiągnęła w USA status pięciokrotnej platyny. Kolejne albumy, takie jak "The Blueprint 2" (czterokrotna platyna), czy "The Black Album" (trzykrotna platyna) potwierdziły jego status gwiazdy.
W 2003 roku Jay-Z pożegnał się z fanami w Madison Square Garden, twierdząc, że kończy solową karierę. Nie wytrzymał jednak długo bez nagrywania muzyki biorąc gościnny udział w utworach takich artystów jak Kanye West, Mary J. Blige, czy Beanie Sigel. Wspólnie z popularnym zespołem nu-metalowym Linkin Park wydał również album koncertowy pt. "Collision Course", łącząc kompozycje grupy ze swoimi tekstami. Entuzjastycznie przyjęta płyta zdobyła podwójną platynę. Jay-Z jednak wciąż głodny jest sukcesów jako artysta. Pod wpływem filmu Ridley'a Scotta pt. "American Gangster" nagrał concept album o tym samym tytule, na którym rozlicza się z uliczną przeszłością. Na płycie wystąpili czołowi artyści hiphopu, tacy jak Nas, Pharrell Williams, czy Lil' Wayne. W tym roku niezmordowany raper postanowił stanąć przed nowymi wyzwaniami i potwierdził swój koncert na festiwalu Glastonbury, na którym wystąpi jako jedna z głównych gwiazd.
THE CHEMICAL BROTHERS
The Chemical Brothers to jedna z największych gwiazd muzyki tanecznej i elektronicznej. Uznanie zdobyli nie tylko albumami studyjnymi, ale przede wszystkim świetnymi występami na żywo, dlatego też są jednym z najbardziej oczekiwanych zespołów na naszym festiwalu.
Ed Simons i Tom Rowlands tworzą muzykę pod nazwą The Chemical Brothers od 1995 roku. Ich debiutancki album pt. "Exit Planet Dust" sprzedał się na całym świecie w ponad milionie egzemplarzy. Eksperymentalne połączenia ciężkich klubowych rytmów i muzyki gitarowej zaintrygowały słuchaczy na tyle, że zespół szybko zdobył fanów wśród klubowej publiczności, a także co ciekawe równie entuzjastycznie przyjmowany był jako support takich gwiazd jak U2, czy Oasis. Każdy kolejny album przynosił klubowe hymny świetnie radzące sobie na listach przebojów - "Setting Sun", "Block Rockin' Beats", "Hey Boy Hey Girl", "Star Guitar", "Galvanize" to chociażby kilka z nich. The Chemical Brothers nigdy nie zwracali uwagi na granice w świecie muzycznym, wybierając dla siebie z każdego gatunku to, co najlepsze. Wszechstronność duetu potwierdzają ich kolaboracje z takimi artystami jak Noel Gallagher z Oasis, Richard Ashcroft z The Verve, Q-Tip z A Tribe Called Quest, czy Kele Okereke z Bloc Party. Simons i Rowlands są również zdobywcami niezliczonej ilości nagród, w tym między innymi 2 nagród Grammy za najlepszy utwór taneczny i najlepszy album elektroniczny. Zespół wydał niedawno swój szósty album studyjny zatytułowany "We Are The Night".
COCOROSIE
Duet CocoRosie tworzą siostry Sierra i Bianca Casady. Zaliczane są do czołowych przedstawicieli nowej fali amerykańskiego folku. Intrygujące zachowaniem, muzyką i stylizacją siostry w środowiskach niezależnych otoczone są niemal kultem.
Całe dzieciństwo spędziły podróżując po Stanach Zjednoczonych z rodzicami, którym nieobca była sztuka alternatywna, a nawet szamanizm. Nietypowe wychowanie wpłynęło na ich dalsze losy. Bianca zamieszkała na nowojorskim Brooklynie, a Sierra wyprowadziła się do Francji i rozpoczęła naukę śpiewu operowego. Siostry spotkały się ponownie w Paryżu, gdzie rozpoczęły pracę nad wspólnymi nagraniami.
Efektem było nagranie płyty "La maison de mon reve" wydanej przez niezależną wytwórnię Touch and Go. Charakterystyczna maniera wokalna sióstr, nietypowe instrumentarium, psychodeliczne teksty i barwny styl zaintrygowały słuchaczy i media. Równie entuzjastyczne recenzje zyskały ich kolejne wydawnictwa: "Beautiful Boyz", "Noah's Ark" i "The Adventures of Ghosthorse and Stillborn". Muzyka CocoRosie to połączenie akustycznych brzmień gitary i harfy z surowymi elektronicznymi dźwiękami wytwarzanymi przez baterię przedziwnych przedmiotów, wśród których znajdziemy nawet dziecięce zabawki. Na płytach gościnnie wystąpiły najciekawsze postacie alternatywnej Ameryki - Antony Hegarty, lider grupy Antony And The Johnsons oraz Devendra Banhart, najbardziej rozpoznawalna postać sceny neo-folk. Producentem najnowszego albumu CocoRosie jest Valgeir Sigurdsson znany ze współpracy z Björk.
EDITORS
Dzięki wypracowaniu własnego charakterystycznego stylu i wyjątkowej charyzmie Editors stanowią czołówkę brytyjskiego rocka wraz z takimi zespołami, jak Franz Ferdinand, Arctic Monkeys i Bloc Party. Zespół sprzedał ponad dwa miliony płyt, a także był nominowany do prestiżowych nagród, takich jak Mercury Prize i Brit Awards.
Muzycy założyli zespół podczas studiów na Staffordshire University w 2002 roku. Po kilku zmianach nazwy wreszcie zdecydowali się nazwać grupę "Editors". Pierwszy limitowany singiel wydany w 2005 roku wyprzedał się w pierwszym dniu sprzedaży. Następne single trafiły szybko na listy przebojów, a także wypromowały wyprzedaną brytyjską trasę koncertową. Debiutancki album pt. "The Back Room" okrzyknięto najlepszym albumem 2005 roku, bardzo szybko też osiągnął platynowy status. Druga płyta pt. "An End Has A Start" od razu trafiła na pierwsze miejsce na brytyjskiej liście sprzedaży. Zimna gitarowa muzyka Editors stylem nawiązuje do twórczości Joy Division. Świetnie pasują do niej mroczne teksty wokalisty, wyśpiewywane głosem, który wpisuje Toma Smitha pomiędzy Iana Curtisa z Joy Division, Paula Banksa z Interpol i Michaela Stipe'a z R.E.M. Muzyka Editors znakomicie sprawdza się na żywo, tak w klubach, jak i na dużych festiwalach.
Zobacz Editors na Festiwalu Glastonbury 2008
ROISIN MURPHY
Kariera muzyczna Roisin Murphy rozpoczęła się, kiedy poznała Marka Brydona, tworząc z nim zespół Moloko. Wspólnie zaintrygowali niezależną publiczność połączeniem oryginalnej tanecznej elektroniki i trip hopu z psychodelicznym poczuciem humoru. Debiutancki album "Do You Like My Tight Sweater?" zebrał świetne recenzje. Popularność przyniósł im jednak album "I Am Not A Doctor" zawierający przebój "Sing It Back". Remiks tego utworu w wykonaniu Borisa Dlugoscha trafił na listy przebojów oraz parkiety na całym świecie. Warto wspomnieć, że do tej pory święci on swoje tryumfy w klubach. Za najlepszy album Moloko uznaje się jednak "Things To Make And Do". Materiał zawierał znacznie bogatsze żywe instrumentacje, a także bardziej przystępny i przebojowy materiał. Na listy przebojów trafiły utwory "The Time Is Now", "Pure Pleasure Seeker" i "Indigo". Sporą dawkę klubowej energii zawierał też kolejny krążek "Statues". Po nagraniu czwartego albumu drogi Roisin i Marka rozeszły się, ale wokalistka na fali weny twórczej postanowiła kontynuować karierę nagrywając solowe albumy.
Do pracy nad pierwszą płytą przystąpiła wraz z artystą nietuzinkowym, otoczonym niemal kultem - Matthew Herbertem. Powstał album niezwykły, pełen nietypowych dźwięków, zadziwiających rozwiązań rytmicznych, a przede wszystkim pięknych piosenek - "Ruby Blue". Sama Roisin Murphy olśniewa na tej płycie możliwościami wokalnymi i charyzmą, potwierdzając status jednej z najważniejszych wokalistek XXI wieku.
Irlandzka wokalistka długo nie dała czekać swoim fanom i dwa lata po wydaniu pierwszej solowej płyty wydała album "Overpowered". Roisin zawsze świetnie dobiera sobie współpracowników. "Overpowered" powstało przy współpracy ze znakomitościami sceny klubowej. W nagraniach udział wzięli: Andy Cato z Groove Armada, Seiji z Bugz In The Attic, Mark de Clive-Lowe i Richard X. Za aranżacje smyczków odpowiedzialny był legendarny Larry Gold, obecny współpracownik m.in. Eryki Badu, The Roots i Timbalanda. Płyta zawiera materiał zdecydowanie bardziej energetyczny, niż poprzednie dokonania Roisin, odwołujący się do muzyki disco i house. Wszystko to oczywiście stanowi najwyższej klasy połączenie muzyki popularnej ze stylową awangardą.
Ważnym rozdziałem w życiu Roisin Murphy są jej niezwykłe koncerty. Murphy to wulkan niesamowitej energii scenicznej. W ciągu jednego występu potrafi ona bawić, intrygować, straszyć i uwodzić publiczność, a wszystkiemu towarzyszą ciągłe zmiany niezwykłych kreacji scenicznych. Wokalistka znana jest z niezwykłego stylu ubierania się w życiu prywatnym jak i na scenie, będąc inspiracją dla kreatorów ulicznej mody.
ERYKAH BADU
To czołowa postać nowoczesnej czarnej muzyki, tworząca jej elitę wraz z takimi wykonawcami jak D'Angelo, The Roots, Common, czy Mos Def. Każda jej płyta przynosi nowe wyzwania artystyczne, jednocześnie osiągając platynowe nakłady. Piosenkarka jest czterokrotną zdobywczynią Grammy Awards, wielokrotną laureatką prestiżowych Soul Train Awards, American Awards, Black Reel Awards, Lady Of Soul Awards. Nie idąc na żadne kompromisy Erykah Badu z płyty na płytę podnosi poprzeczkę. Charyzmatyczna królowa soulu, uwodzicielska i arogancka artystka właśnie wydała nowy rewelacyjny album "New Amerykah".
Koncerty Badu to niezwykłe przeżycie. Otoczona utalentowanymi muzykami panuje nad publicznością przez cały czas swoistej ceremonii. Każdy jej występ to spektakl pełen improwizacji i spontanicznej interakcji z publicznością.
Swoje pierwsze kroki na scenie Badu stawiała w grupie Erykah Free, supportując A Tribe Called Quest i Arrested Developement. Odkrywcą talentu Eryki był menadżer D'Angelo, producent muzyczny i szef wytwórni Motown - Kedar Massenburg. Światowa kariera Eryki Badu rozpoczęła się w momencie wydania debiutanckiej płyty pt. "Baduizm". Płyta zawierała nowe spojrzenie na muzykę soulową, zrywała z panującym pod koniec lat 90-tych plastikowym brzmieniem r'n'b, nawiązując do dziedzictwa czarnej muzyki spod znaku Motown. Stała się ona sztandarową płytą nowego nurtu nazwanego przez krytyków muzycznych neo-soulem. Za koncepcję muzyczną albumu odpowiedzialni byli najbardziej utalentowani muzycy i producenci nowego pokolenia Questlove z The Roots oraz James Poyser. Erykah Badu ujęła wszystkich zmysłowością i przepięknym głosem, porównywalnym jedynie do niezapomnianej Billie Holiday.
Chwilę później wyszedł koncertowy album wokalistki, który potwierdził jej klasę. Na następną płytę trzeba było poczekać trzy lata. W międzyczasie Badu nagrała z The Roots utwór "You Got Me", dzięki któremu wykonawcy zaistnieli w masowej świadomości. W 2000 roku światło dzienne ujrzała płyta "Mama's Gun", będąca kontynuacją wątków z debiutanckiego albumu i rozwinięciem formuły wypracowanej na koncertach. W 2003 roku Erykah wydała "Worldwide Underground".
Prawie 5 lat Badu kazała czekać na swoje najnowsze dzieło pt. "New Amerykah". Ale jak zwykle każda minuta oczekiwania była tego warta. Album przepełniony jest nowoczesnymi brzmieniami, awangardowymi pomysłami oraz nawiązaniami do psychodelicznych dokonań schyłku lat 60-tych. W nagraniach udział wzięli m.in.: czołowy hiphopowy eksperymentator Madlib, legenda jazzu Roy Ayers, nadzieje soulu The Sa-Ra Creative Partners oraz stali współpracownicy Badu w osobach Questlove' i Poysera. Płyta zebrała entuzjastyczne recenzje w prasie branżowej, a fani nie mogą się już doczekać usłyszenia nowych kompozycji na koncertach.
Mimo, że Erykah jest artystką soulową, to natychmiast została zaakceptowana przez środowisko hiphopowe. Nagrywała z Commonem, Busta Rhymesem, Guru, Rahzelem oraz A Tribe Called Quest. W jej teledyskach pojawiali się Method Man, Chuck D z Public Enemy.
Oprócz muzyki artystka angażuje się też w inne projekty. Wystąpiła na dużym ekranie w filmach "Blues Brothers 2000" i "Wbrew regułom", wspiera także inicjatywy mające na celu poprawę życia czarnoskórych mieszkańców Stanów Zjednoczonych. Jest założycielką fundacji mającej na celu wspieranie i rozwój małych społeczności poprzez edukację i sztukę.
THE RACONTEURS
W skład The Raconteurs wchodzą: Jack White, znany głównie jako lider The White Stripes oraz Brendan Benson, Patrick Keeler i Jack Lawrence. Już przed wydaniem pierwszej płyty pt. "Broken Boy Soldiers" zespół zyskał miano kultowej supergrupy. W momencie apogeum popularności duetu The White Stripes, okazało się że Jack ma coś w zanadrzu. Geniusz White'a znów zabłysnął, jednak nie w tradycyjnej oprawie na perkusję i gitarę, ale przy akompaniamencie "prawdziwego" zespołu. Pierwszym utworem napisany wspólnie było "Steady, As She Goes". Kiedy publiczność usłyszała ten utwór, oczekiwania wobec albumu natychmiast znacznie wzrosły. Wszyscy Ci, którzy stęsknili się za dobrze zagranym gitarowym rockiem słuchając "Broken Boy Soldiers" spełnili swoje marzenia.
Debiutancka płyta okazała się sukcesem. The Raconteurs zostali nominowani w dwóch kategoriach (w tym za najlepszy album rockowy) do nagrody Grammy. Nominowano ich także do Brit Awards i MTV Europe Music Awards, zdobyli też nagrodę za Album Roku magazynu Mojo. Płyta dotarła na wysokie miejsca list przebojów w Stanach Zjednoczonych i w Wielkiej Brytanii.
Jack White i jego koledzy lubią zaskakiwać fanów. Zespół właśnie wydał najnowszy, rewelacyjny album pt. "Consolers Of The Lonely". Pierwsze recenzje materiału są entuzjastyczne - publiczność i dziennikarze prześcigają się w pochwałach. Choć The Raconteurs wierni są stylistyce rocka amerykańskiego Południa, nie odżegnując się do bluesowych i bluegrassowych korzeni, to mimo tego żadna inna płyta wydana w tym roku nie brzmi tak świeżo i intrygująco jak ich drugi album.
Jak każda formacja Jacka White'a, tak i The Raconteurs z miejsca stali się jednym z najbardziej pożądanych zespołów koncertowych na świecie. Tym bardziej cieszy fakt, że pojawią się pierwszy raz w Polsce właśnie na Open'er Festival.
Zobacz The Raconteurs na Festiwalu Glastonbury 2008
GOLDFRAPP
Brytyjski duet Goldfrapp tworzą charyzmatyczna wokalistka Alison Goldfrapp oraz producent Will Gregory. Muzyka zespołu w unikalny sposób łączy w sobie awangardową elektronikę, popowe melodie, elementy folku, rocka i disco. Goldfrapp mimo tego, że prezentuje muzykę bardzo złożoną i momentami trudną dla niewyrobionego słuchacza, świetnie radzi sobie na listach sprzedaży. Uwagę publiczności przyciąga też ekscentryczny wizerunek Alison, która nie bez powodu została uznana w Wielkiej Brytanii za jedną z ikon nowoczesnego stylu.
Debiutancki album zespołu pt. "Felt Mountain" wydany w 2000 roku osiągnął platynowy status oraz przyniósł im nominację do Mercury Prize. Kolejny album pt. "Black Cherry" zdobył dla Goldfrapp platynę oraz kolejną nominację do Mercury Prize. Z tej płyty pochodzi najbardziej popularny utwór zespołu - "Strict Machine". Trzecia płyta pt. "Supernature" także osiągnęła platynę oraz zdobyła 2 nominacje do nagród Grammy. Z "Supernature" pochodzą takie single jak "Ooh La La" i "Ride A White Horse".
Najnowsza płyta pt. "Seventh Tree" zadebiutowała na brytyjskiej liście sprzedaży na drugim miejscu oraz dotarła do pierwszego miejsca na europejskim iTunes. Album pełen jest lirycznych, melodyjnych kompozycji. Alison Goldfrapp emanuje na nim zmysłowością i hipnotyzuje głosem. Zespół starał się osiągnąć psychodeliczne brzmienie, łączące w sobie delikatną elektronikę i nastrojowość angielskiego folku. Efektem tego są niezwykle sugestywne obrazy dźwiękowe, które świetnie sprawdzają się, tak w zaciszu domowym, jak i na koncercie.
DEVOTCHKA
Magazyn Filter określił ich mianem "Najlepszego zespołu w Ameryce, o którym nigdy nie słyszeliście". Założona w roku 1997 formacja z Denver w pełen pasji sposób łączy w sobie indie rock, folk, cygańskie pieśni oraz muzykę meksykańskich mariachi. Korzystając z tradycyjnego instrumentarium tworzą pełne melodii, chwytliwe piosenki. W skład zespołu wchodzą: Nick Urata (śpiew, gitara, pianino, trąbka, theremin), Tom Hagerman (wiolonczela, akordeon), Jeanie Schroder (śpiew, kontrabas, suzafon) i Shawn King (instrumenty perkusyjne, trąbka). Zespół na swoim koncie ma nagranie pięciu albumów. Ciekawostką jest fakt, że DeVotchKa oraz kompozytor Michael Danna są twórcami soundtracku do oskarowego filmu "Mała Miss". Po sukcesie filmu nominowana do nagrody Grammy ścieżka dźwiękowa zmieniła status tej amerykańskiej formacji. Niedawno zespół wydał swój najnowszy album "A Mad & Faithful Telling", który zebrał świetne recenzje w mediach takich jak Rolling Stone, Pitchfork, czy Spin. DeVotchKa znani są z grania licznych, żywiołowych i świetnie przyjmowanych koncertów.
FISCHERSPOONER
Fischerspooner to nowojorski projekt artystyczny, znany przede wszystkim z rewelacyjnych występów łączących muzykę z olśniewającymi efektami scenicznymi. Nazwa zespołu pochodzi od nazwisk jego założycieli: Warrena Fischera i Casey'a Spoonera.
Fischer i Spooner poznali się na uczelni artystycznej, gdzie obaj zgłębiali tajniki sztuki. Spełnieniem pasji stał się wspólny projekt wybiegający poza formułę zwykłego zespołu muzycznego, łączący wizualizacje oraz elementy teatralne w jedno. Do tej pory grupa wydała dwa albumy utrzymane w stylistyce electroclash. Zainteresowanie mediów przyniosło im wydanie drugiego albumu pt. "Odyssey". Płyta zawierała zdecydowanie bardziej piosenkowy repertuar, dzięki któremu Fischerspooner zagościli w telewizjach muzycznych i radiostacjach. Największym hitem zespołu jest singiel "Never Win". Swoją twórczością zdobyli uznanie tak prominentnych postaci jak twórca przebojów Linda Perry, intelektualistka Susan Sontag, czy producent Madonny - Mirwais, którzy zaangażowali się w pracę nad "Odyssey".
Osobnym rozdziałem są występy Fischerspooner, będące multimedialnym przestawieniem muzycznym, podczas którego muzyka łączy się z oprawą wizualną, sztuką aktorską, tańcem i barwnymi kostiumami. Podczas występów skład grupy potrafi dochodzić niemal do 20 osób na scenie.
Obecnie zespół przygotowuje książkę będącą kroniką ich wcześniejszych dokonań, a także pracuje nad nowym albumem. Równocześnie Casey Spooner występuje w inscenizacji "Hamleta" z The Wooster Group. Przedstawienie zawiera dwa utwory Fischerspoonera wykorzystujące teksty Shakespeare'a.
Fenomen Fischerspooner polega na łączeniu w swojej twórczości przystępności muzyki klubowej, rockowej zadziorności oraz popowej melodyki z artystyczną wizją. Dzięki nastawieniu na akt twórczy Fischerspooner świetnie odnajdują się tak na scenie festiwalowej, jak i w galeriach.
DJ VADIM live feat. YARAH BRAVO
Dj Vadim to świetny producent, kolekcjoner płyt, radiowiec i niezmordowany podróżnik, przemierzający wraz ze swoją muzyką wszystkie kontynenty.
Pochodzący z rodziny rosyjskich emigrantów Vadim zaintrygował swoją twórczością Ninja Tune, przez to w połowie lat 90-tych stając się jedną z czołowych postaci tej kultowej wytwórni, promując tzw. abstract hip hop, łączący korzenny hip hop z eksperymentami dźwiękowymi znanymi z trip hopu. Dzięki swojej niezwykłej muzyce często stawiany jest obok Dj'a Krusha, czy Kid Koali. W trakcie swojej kariery występował u boku takich sław jak: The Roots, Public Enemy, czy Paul Weller.
Vadim znany jest z licznych kolaboracji oraz przekraczania granic państwowych i stylistycznych. Jest tytanem pracy, oprócz wielu produkcji muzycznych znany jest z ciągłego podróżowania i grania koncertów i setów didżejskich niemal dzień po dniu przez długie miesiące. W trakcie podróży znajduje współpracowników do kolejnych albumów. Dzięki temu współpracował m.in. z takimi artystami jak: The Gift of Gab, TTC, Killa Kela, a także Urszulą Dudziak. Materiał na płyty często nagrywa w busie w trakcie trwania trasy, dokonując jedynie finalnych poprawek w studiu.
W 2005 roku wraz ze swoją żoną, poetką i wokalistką Yarah Bravo i raperem Blu Rum 13 założył formację One Self, która przyniosła im światowy rozgłos. Najnowszy rewelacyjny album "The Soundcatcher to zdecydowanie najbardziej przystępny z dotychczasowych wydawnictw. Przepełniona pozytywną energią, bujającymi rytmami oraz świetnymi wokalami płyta świetnie oddaje wyobrażenie tego, co będzie dziać się na koncercie.
FUJIYA & MIYAGI
Fujiya & Miyagi zostali stworzeni przez Steve'a Lewisa i Davida Besta. Zadebiutowali albumem "Electro Karaoke In The Negative Style" wydanym w 2002 roku. Wkrótce do zespołu dołączyli basista Matthew Hainsby oraz perkusista Lee Adams. Drugi album pt. "Transparent Things" wyszedł w roku 2006. Zebrał bardzo dobre recenzje w opiniotwórczych mediach, takich jak NME, Mojo i Pitchfork. Guardian określił "Transparent Things" mianem jednego z najświeższych i najzabawniejszych albumów tanecznych roku. Muzyka Fujiya & Miyagi to stylowe połączenie nowoczesnego disco i rocka inspirowane nurtem niemieckiego krautrocka spod znaku Can. Do tej pory zespół związany był przede wszystkim z prestiżową brytyjską wytwórnią Tirk, w której katalogu znajdują się dokonania takich artystów jak Louie Austen, Sugardaddy, czy Chaz Jankel. Wkrótce światło ujrzy najnowszy album pt. "Lightbulbs".
THE CRIBS
W skład The Cribs wchodzi trzech braci Jarman - Gary, Ryan i Ross. Mimo młodego wieku muzyków, zespół nagrał już trzy albumy długogrające i z powodzeniem podbija swoim żywiołowym rockiem Wielką Brytanię oraz Stany Zjednoczone.
Są ulubieńcami publiczności i prasy muzycznej z NME na czele. W tym roku uzyskali trzy nominacje do Shockwaves NME Awards, w kategoriach Best British Band, Best Live Band i Best Track, konkurując m.in. z Arctic Monkeys, Muse i Oasis. Ich utwory znajdują się w podsumowaniach najlepszych nagrań ostatnich lat wg. takich magazynów jak Rolling Stone. Q Magazine nadał im miano "The Biggest Cult Band in the UK". Coś musi być w The Cirbs niezwykłego, skoro zagrali już na takich festiwalach jak Glastonbury, T In The Park, O2 Wireless Festival, czy Coachella, a za produkcję najnowszego albumu odpowiedzialny jest Alex Kapranos - lider Franz Ferdinand. Uznanie zdobyli przede wszystkim ciężką pracą podczas licznych tras koncertowych - pracowitości nie można im odmówić. Zespół nieustannie koncertuje od momentu wydania debiutanckiej płyty. Grali u boku takich artystów jak Sex Pistols, Franz Ferdinand, The Libertines, czy Hard-Fi. Niedawno wystąpili też na serii koncertów zorganizowanych z okazji NME Awards, wieńcząc ją występem na jednej scenie z Manic Street Preachers, Kaiser Chiefs, Bloc Party i Klaxons. Nowy wielki zespół musi zatem pojawić się na Openerze.
SEX PISTOLS
To jeden z tych legendarnych zespołów, które przewróciły rynek muzyczny i spojrzenie na muzykę gitarową do góry nogami. Twórczość Sex Pistols od 30 lat inspiruje kolejne pokolenia muzyków. Do inspiracji przyznawali się członkowie takich grup jak Joy Division, Nirvana, Rage Against The Machine, Green Day, a nawet Avril Lavigne. Czasopisma takie jak Rolling Stone, czy Q Magazine umieściły dokonania Sex Pistols w podsumowaniach najlepszych płyt wszechczasów oraz najlepszych zespołów wszechczasów.
Kariera zespołu to zbiór przedziwnych zbiegów okoliczności. Do połowy lat 70-tych brytyjski rynek muzyczny wypełniony był przez nudny rock progresywny, niedobitki ery hipisowskiej oraz komercyjny pop. Sex Pistols stanęli na czele nowego nurtu nazwanego "punk rockiem", będącego powrotem do prostego gitarowego grania zawierającego prosty przekaz, będący wyrazem buntu młodego pokolenia.
Legenda głosi, że muzycy spotkali się w sklepie prowadzonym przez ich późniejszego menadżera Malcolma McLarena i projektantkę mody Vivienne Westwood. Steve Jones i Paul Cook znali się już wcześniej, a kiedy zobaczyli po raz pierwszy niezwykle barwnego osobnika o nazwisku John Lyndon (Rotten) natychmiast zatrudnili go w roli wokalisty, mimo tego, że ten nigdy wcześniej nie śpiewał.
Pierwszy koncert jako Sex Pistols zagrali 6 listopada 1975 w Saint Martins College. Ich pierwszy występ w Manchesterze kilka miesięcy później przyniósł im sławę. We wrześniu 1976 roku zespół podpisał kontrakt z EMI. Pierwszy singiel pt. "Anarchy in the UK" zaszokował wszystkich energią, która wyzwalała się w pełni na koncertach.
Członkowie zespołu zdawali sobie sprawę, że swoim dzikim, nieokrzesanym, wręcz nietypowym zachowaniem i muzyką przyciągają coraz większą uwagę. Gdziekolwiek pojawiali się Sex Pistols tam zaraz musiały interweniować władze.
1 grudnia 1976 roku Sex Pistols odwiedzili program telewizyjny, którego gospodarzem był Bill Grundy. Niezbyt zainteresowany zespołem prowadzący zignorował zespół, wdając się z nimi w sprzeczkę na antenie, która przerodziła się w atak furii i przekleństw ze strony członków zespołu. Program być może zaginąłby w archiwach brytyjskiej telewizji, gdyby nie to że był nadawany na żywo...
Wytwórnia natychmiast podziękowała Sex Pistols za współpracę, a Glen Matlock opuścił zespół. Na jego miejsce przyjęto przyjaciela Rottena, jednego z pierwszych fanów zespołu posługującego się pseudonimem Sid Vicious. Jedyny problem polegał na tym, że ten zwyczajnie nie potrafił grać na gitarze basowej, a pasował jedynie wizerunkowo. Kolejną wytwórnią było A & M Records, w które 10 dni po podpisaniu kontraktu wyrzuciło zespół, przegrywając przy okazji sprawę sądową. Sex Pistols zostali przygarnięci przez Virgin.
W 1977 roku Wielka Brytania obchodziła Srebrny Jubileusz Królowej. Zespół uczcił okazję na swój sposób wydając kontrowersyjną wersję hymnu "God Save The Queen". Atakując Elżbietę II stali się wrogiem publicznym numer 1.
28 października 1977 Sex Pistols wydali jeden jedyny prawdziwy album w całej swojej historii - "Never Mind The Bollocks". Zainteresowanie nim było tak duże, że płyta osiągnęła natychmiast pierwsze miejsce na liście sprzedaży, jednak nie obyło się bez kontrowersji i zakazów reklamowania oraz odtwarzania płyty. Album zyskał dobre recenzje w prasie muzycznej, ale jego znaczenie zostało dopiero docenione po latach. "Never Mind The Bollocks" uznaje się obecnie jako jeden z najlepszych i najbardziej inspirujących albumów wszechczasów.
Sex Pistols nie zawsze stanowili zagrożenie dla społeczeństwa. W Boże Narodzenie 1977 roku zespół zagrał dwa koncerty dla rodzin strajkujących strażaków - wieczorny dla dorosłych i poranny dla dzieci. Maluchy były zachwycone występem zespołu i wojną na tort z Rottenem.
W 1978 roku, nie bez problemów wizowych zespół ruszył na podbój Stanów Zjednoczonych. Trasa bardzo źle wpłynęła na relacje w zespole. Ostatni koncert odbył się 14 stycznia 1978 w San Francisco. Dzień później Rotten odszedł z zespołu. Sid Vicious tragicznie zakończył swoją karierę. Uzależniony od narkotyków członek zespołu został oskarżony o zamordowanie swojej dziewczyny Nancy Spungen, a dzień po wyjściu z więzienia zmarł po przedawkowaniu. Sex Pistols rozpadli się.
Przez kilkanaście lat członkowie zespołu angażowali się we własne projekty muzyczne. W połowie lat 90-tych muzycy powrócili do wspólnego grania występując w popularnym programie "Top of the Pops", w którym nota bene mieli zakaz występowania w pierwszych latach ich działalności. Glen Matlock powrócił do zespołu w 1996 roku podczas trasy "Filthy Lucre". Legenda znów zjednoczyła się. Obecnie kontynuują granie tras koncertowych, spotykając się z ogromnym zainteresowaniem i fanatycznym przyjęciem. Zawsze wierny swojemu stylowi zespół odmówił w roku 2006 przyjęcia do Rock And Roll Hall Of Fame, wysyłając pełen wulgaryzmów ręcznie napisany list. Sex Pistols nigdy nie musieli udowadniać, że wpisali się do historii.
GENTLEMAN & The Far East Band
Gentleman to jeden z najbardziej charakterystycznych, a także najpopularniejszy w Polsce wykonawca muzyki reggae. Co najciekawsze artysta ten nie pochodzi wcale z ojczyzny Boba Marleya - nazywa się Tilmann Otto i urodził się w Niemczech.
Jako nastolatek tak bardzo zainteresował się reggae, że postanowił poznać muzykę u samych źródeł, a także nauczyć się miejscowego języka patois. Wielokrotnie odwiedzał Jamajkę poznając tajniki reggae. Szersza publiczność poznała go, kiedy wystąpił na singlu hiphopowej grupy Freundeskreis pt. "Tabula Rasa". Od tego czasu nagrał kilka świetnie przyjętych albumów studyjnych, m.in. "Trodin On" i "Journey To Jah", obecnie artysta promuje album pt. "Another Intensity".
W postaci Gentlemana najbardziej fascynujący jest fakt, że mimo różnic kulturowych zyskał przychylność jamajskiej elity muzycznej. Do wspólnych nagrań utrzymanych w tradycyjnych stylistykach reggae i dancehall zaproszenie przyjęli tacy artyści jak Bounty Killer, Barrington Levy, Sizzla, czy Capleton. Niewielu wokalistów reggae może poszczycić się takimi osiągnięciami. Podczas koncertów Gentleman wspierany jest przez niezwykle barwny i liczny zespół The Far East Band.
Open'er Festiwal - festiwal muzyczny odbywający się w Gdyni od roku 2003. Pierwsza edycja festiwalu odbyła się w Warszawie w 2002, jako Open Air Festival. Organizatorem imprezy jest agencja koncertowa Alter Art , natomiast sponsorem głównym festiwalu - producent piwa Heineken. Ostatnia edycja festiwalu odbyła się w dniach 29 czerwca - 1 lipca 2007.
Line Up
| 04.07 Piątek
Scena Główna: 19:00 Muchy 21:00 Editors 23:00 The Racounteurs 01:00 Roisin Murphy Namiot: 17:00 L'Stadt 18:30 Mitch & Mitch Big Band 20:00 Muzykoterapia 22:00 The Cribs 00:00 Fischerspooner 02:00 Fujiya & Miyagi World Stage: 21:00 Natu + Envee 22:30 Devotchka 00:30 DJ Vadim Młode Talenty: 16:00 Kleiber 17:00 Kolorofon 18:00 Ziemianie 19:00 BiFF 20:00 Pornohagen Alterstage: 16:00 Film: Muzyczna Partyzantka + Open'er 05-07 18:00 Troitsa 19:30 Film "Life In Loops" 21:30 Hati (drums) 23:00 Film "Free Jimmy" 01:00 Emiter/Franczak Alterspace (Teatry): 17:00 Teatr Gry i ludzie 17:30 Namiot Cyrkowy 18:00 Teatr Porywacze Ciał 23:00 Fire Angels (fire) 00:00 Mamadoo (fire) Red Pulse Tent: 21:00 Wroobel 23:00 Madame Tinto 01:00 Tenessee 03:00 Bert + Igor Beat Stage: 17:00 Chill 20:00 Harper 23:00 Maceo Wyro 02:00 Papa Zura Kino Letnie Cinema City: 22:00 "Królowie nocy" 00:20 "Beowulf" 02:40 "Oko" | 05.07 Sobota
Scena Główna: 19:00 Erykah Badu 21:00 Interpol 23:00 Jay-Z 01:00 Cool Kids Of Death Namiot: 17:00 Rotofobia 18:30 Loco Star 20:00 Maria Peszek 22:00 CocoRosie 00:00 Sex Pistols 02:00 Everything is made in China World Stage: 20:30 Karaimski Club 22:30 Gentleman 00:30 Masala Soundsystem Młode Talenty: 16:00 Sekend Hend 17:00 Radio Bagdad 18:00 New York Crasnals 20:00 California Stories Uncovered Alterstage: 16:00 Film "Free Jimmy" 18:00 Alamut (etno jazz) 19:30 Film: Muzyczna Partyzantka + Open'er 05-07 21:30 Tymański Jazz Ensemble 23:00 Film "Life In Loops" 01:00 Wolfram (live act) Alterspace (Teatry): 17:00 Teatr Porywacze Ciał 17:30 Namiot Cyrkowy 18:00 Klan Grus Parada 23:00 Fire Angels (Fire) 00:00 Mamadoo (Fire) Red Pulse Tent: 21:00 Wookie 23:00 Lexus & Novika 01:00 Glasse 03:00 Sebastian Beat Stage: 17:00 Ojciec Karol 20:00 Harper 21:30 Envee 23:00 Matman 02:00 Ros & Wiosna Kino Letnie Cinema City: 22:00 "Asterix i Obelix: Misja Kleopatra 00:20 "Labirynt Fauna" 02:40 "Amitywille" | 06.07 Niedziela
Scena Główna: 19:00 Lao Che 21:00 Goldfrapp 23:00 Massive Attack 01:00 The Chemical Brothers Namiot: 17:00 Hatifnats 18:30 Benzyna 20:00 Kobiety 22:00 Oszibarack 00:00 Ścianka World Stage: 20:30 Vavamuffin 22:00 Martina Topley-Bird 00:30 Żywiołak Młode Talenty: 16:00 Setting the Woods on Fire 18:00 Bajzel 19:00 Dav Intergalactic 20:00 Polpo Motel Alterstage: 16:00 Film "Life In Loops" 18:00 Echo TM 19:30 Film "Free Jimmy" 21:30 RH+ - audiowizualna grupa przyjaciół 23:00 Film: Muzyczna Partyzantka + Open'er 05-07 01:00 C.H. District Alterspace (Teatry): 17:00 Klan Grus Parada 17:30 Namiot Cyrkowy 18:00 Teatr Porywacze Ciał 23:30 Teatr Ósmego Dnia 00:00 Mamadoo (Fire) Red Pulse Tent: 21:00 Richard Banks 23:00 Dudekk 01:00 Sympatique 03:00 Mike Polarny Beat Stage: 18:00 V/A Team 23:00 Hungry Hungry Models Kino Letnie Cinema City: 22:00 "Control" 00:20 "Polak potrzebny od zaraz" 02:40 "Metropolis" |
Ceny karnetów
karnety bez pola namiotowego 269 PLN, z polem namiotowym 289 PLN
Bilety jednodniowe: 140 PLN
Bilety i karnety do kupienia na www.opener.pl oraz w sieci punktów www.ticketpro.pl i www.eventim.pl
Więcej informacji na stronach www.alterart.pl oraz www.heinekenmusic.pl
Bilety można też kupić:
Biuro Podróży HEBAN ul. Grunwaldzka 76/78 GDAŃSK (wejście od Jaśkowej Doliny w bramie) tel. 58 346 12 82 w godz. 10.00 - 19.00
Festiwal będzie transmitowany na żywo przez II program TVP - emisja trzy razy dziennie około godz. 11, 15.30 i 19. Do tego około północy w sobotę i niedzielę.
Interpol powstał w 1998 roku w Nowym Jorku. Obecnie są jedną z najbardziej wyrazistych i najważniejszych grup rockowych na świecie. Zadebiutowali albumem "Turn On The Bright Lights", uznanym za jeden z najlepszych albumów 2002 roku. Sukces komercyjny przyniosła im druga płyta pt. "Antics", osiągając w Wielkiej Brytanii złoty status. Trasa promująca album trwała półtora roku, a w jej trakcie Interpol supportował m.in. U2.
Najnowsza płyta zespołu nosi tytuł "Our Love To Admire". Zebrała ona świetne recenzje w takich czasopismach jak Q Magazine, Mojo, NME i The Observer. Krytycy muzyczni docenili stały rozwój muzycznej formy, eksperymenty z brzmieniem i nowymi instumentami, a fani jak zwykle poddali się klimatowi kompozycji.
Mimo tego, że twórczość Interpol nawiązuje do muzyki Joy Division i Sonic Youth, zespół osiągnął to, co udaje się tylko nielicznym - wypracował swoje własne, niepowtarzalne brzmienie oparte na zimnych gitarowych riffach i hipnotyzującym głosie Paula Banksa. Dzięki charyzmie Interpol zyskał wielką rzeszę fanów na całym świecie, w tym także w Polsce, stając się jednym z najbardziej pożądanych przez naszą publiczność zespołów. Siłą formacji są niebanalne kompozycje, nastrój panujący na albumach oraz emocje wyzwalane na koncertach. Dzięki temu krytycy muzyczni i publiczność nie boją się określać Interpol mianem kultowego zespołu.
Massive Attack powstało w Bristolu pod koniec lat 80-tych. Od momentu wydania debiutanckiej płyty uważani są za jeden najważniejszych zespołów muzyki elektronicznej. Są zdobywcami takich nagród jak Brit Award, MTV Europe Music Award, czy NME Awards. Niemal wszystkie ich wydawnictwa sprzedały się w milionach egzemplarzy, osiągając platynowy status.
Pierwotnie w skład zespołu wchodzili 3D, Daddy G, Mushroom oraz Tricky. Zadebiutowali w 1991 roku albumem "Blue Lines", którym natychmiast wpisali się do kanonu muzyki XX wieku. Kolejny album pt. "Protection" podwyższył jeszcze poprzeczkę. Płyta zawierała pełne melancholii utwory, na których wokalnie udzielili się m.in. Tracey Thorn z Everything But The Girl, Horace Andy oraz Tricky, który po wydaniu płyty rozstał się z zespołem, aby kontynuować karierę solową. Kolejny album "Mezzanine" to podróż w mroczniejsze terytoria muzyczne, gdzie dominowały przesterowane brzmienia gitary i ciężkie rytmy perkusyjne. Mimo eksperymentalnej formy Massive Attack dostali się na szczyt listy sprzedaży w Wielkiej Brytanii. Następnym albumem ("100th Window") również osiągnęli pierwsze miejsce.
Massive Attack stworzyli tak charakterystyczne i rozpoznawalne brzmienie, że żaden inny zespół grający muzykę elektroniczną nigdy nie osiągnął tak kultowego statusu jak oni. Każdy, kto choć trochę interesuje się elektroniką zna takie single Massive Attack jak "Unfinished Sympathy", "Protection", "Karmacoma", "Teardrop", czy "I against I". Już wkrótce światło dzienne ujrzy nowy album studyjny.
Zespół przywiązuje bardzo dużą uwagę do wizualnej oprawy swojej muzyki, co łatwo zauważyć oglądając ich wielokrotnie nagradzane teledyski i zapierające dech w piersiach występy na żywo.
Zobacz Massive Attack na Festiwalu Glastonbury 2008
Jay-Z to najpopularniejszy raper na świecie, świetny artysta i jeden z najbardziej wpływowych ludzi w świecie muzyki. Do tej pory sprzedano ponad 35 milionów jego płyt. W ciągu dotychczasowej kariery otrzymał między innymi następujące nagrody: Grammy Awards, MTV Video Music Awards, Source Awards, BET Awards, Soul Train Awards, Vibe Awards i Billboard Music Awards. Odnosi także wielkie sukcesy w przestrzeni biznesowej - jest założycielem takich firm jak Roc-A-Fella Records, Rocawear, czy Roc-A-Fella Films. Jest też jednym z właścicieli zespołu koszykarskiego New Jersey Nets.
Jay-Z, czyli Shawn Corey Carter urodził się w Nowym Jorku, w dzielnicy Brooklyn. W 1996 roku wydał swój debiutancki album pt. "Reasonable Doubt" nagrany z udziałem takich legendarnych postaci jak Dj Premier i Notorious B.I.G. Przełomem w jego karierze był jednak dopiero trzeci album pt. "Vol. 2: Hard Knock Life" zawierający przebój "Hard Knock Life (Ghetto Anthem)". Świetna technika rymowania i umiejętność opowiadania zostały docenione przez publiczność i media. Płyta osiągnęła w USA status pięciokrotnej platyny. Kolejne albumy, takie jak "The Blueprint 2" (czterokrotna platyna), czy "The Black Album" (trzykrotna platyna) potwierdziły jego status gwiazdy.
W 2003 roku Jay-Z pożegnał się z fanami w Madison Square Garden, twierdząc, że kończy solową karierę. Nie wytrzymał jednak długo bez nagrywania muzyki biorąc gościnny udział w utworach takich artystów jak Kanye West, Mary J. Blige, czy Beanie Sigel. Wspólnie z popularnym zespołem nu-metalowym Linkin Park wydał również album koncertowy pt. "Collision Course", łącząc kompozycje grupy ze swoimi tekstami. Entuzjastycznie przyjęta płyta zdobyła podwójną platynę. Jay-Z jednak wciąż głodny jest sukcesów jako artysta. Pod wpływem filmu Ridley'a Scotta pt. "American Gangster" nagrał concept album o tym samym tytule, na którym rozlicza się z uliczną przeszłością. Na płycie wystąpili czołowi artyści hiphopu, tacy jak Nas, Pharrell Williams, czy Lil' Wayne. W tym roku niezmordowany raper postanowił stanąć przed nowymi wyzwaniami i potwierdził swój koncert na festiwalu Glastonbury, na którym wystąpi jako jedna z głównych gwiazd.
The Chemical Brothers to jedna z największych gwiazd muzyki tanecznej i elektronicznej. Uznanie zdobyli nie tylko albumami studyjnymi, ale przede wszystkim świetnymi występami na żywo, dlatego też są jednym z najbardziej oczekiwanych zespołów na naszym festiwalu.
Ed Simons i Tom Rowlands tworzą muzykę pod nazwą The Chemical Brothers od 1995 roku. Ich debiutancki album pt. "Exit Planet Dust" sprzedał się na całym świecie w ponad milionie egzemplarzy. Eksperymentalne połączenia ciężkich klubowych rytmów i muzyki gitarowej zaintrygowały słuchaczy na tyle, że zespół szybko zdobył fanów wśród klubowej publiczności, a także co ciekawe równie entuzjastycznie przyjmowany był jako support takich gwiazd jak U2, czy Oasis. Każdy kolejny album przynosił klubowe hymny świetnie radzące sobie na listach przebojów - "Setting Sun", "Block Rockin' Beats", "Hey Boy Hey Girl", "Star Guitar", "Galvanize" to chociażby kilka z nich. The Chemical Brothers nigdy nie zwracali uwagi na granice w świecie muzycznym, wybierając dla siebie z każdego gatunku to, co najlepsze. Wszechstronność duetu potwierdzają ich kolaboracje z takimi artystami jak Noel Gallagher z Oasis, Richard Ashcroft z The Verve, Q-Tip z A Tribe Called Quest, czy Kele Okereke z Bloc Party. Simons i Rowlands są również zdobywcami niezliczonej ilości nagród, w tym między innymi 2 nagród Grammy za najlepszy utwór taneczny i najlepszy album elektroniczny. Zespół wydał niedawno swój szósty album studyjny zatytułowany "We Are The Night".
Duet CocoRosie tworzą siostry Sierra i Bianca Casady. Zaliczane są do czołowych przedstawicieli nowej fali amerykańskiego folku. Intrygujące zachowaniem, muzyką i stylizacją siostry w środowiskach niezależnych otoczone są niemal kultem.
Całe dzieciństwo spędziły podróżując po Stanach Zjednoczonych z rodzicami, którym nieobca była sztuka alternatywna, a nawet szamanizm. Nietypowe wychowanie wpłynęło na ich dalsze losy. Bianca zamieszkała na nowojorskim Brooklynie, a Sierra wyprowadziła się do Francji i rozpoczęła naukę śpiewu operowego. Siostry spotkały się ponownie w Paryżu, gdzie rozpoczęły pracę nad wspólnymi nagraniami.
Efektem było nagranie płyty "La maison de mon reve" wydanej przez niezależną wytwórnię Touch and Go. Charakterystyczna maniera wokalna sióstr, nietypowe instrumentarium, psychodeliczne teksty i barwny styl zaintrygowały słuchaczy i media. Równie entuzjastyczne recenzje zyskały ich kolejne wydawnictwa: "Beautiful Boyz", "Noah's Ark" i "The Adventures of Ghosthorse and Stillborn". Muzyka CocoRosie to połączenie akustycznych brzmień gitary i harfy z surowymi elektronicznymi dźwiękami wytwarzanymi przez baterię przedziwnych przedmiotów, wśród których znajdziemy nawet dziecięce zabawki. Na płytach gościnnie wystąpiły najciekawsze postacie alternatywnej Ameryki - Antony Hegarty, lider grupy Antony And The Johnsons oraz Devendra Banhart, najbardziej rozpoznawalna postać sceny neo-folk. Producentem najnowszego albumu CocoRosie jest Valgeir Sigurdsson znany ze współpracy z Björk.
Dzięki wypracowaniu własnego charakterystycznego stylu i wyjątkowej charyzmie Editors stanowią czołówkę brytyjskiego rocka wraz z takimi zespołami, jak Franz Ferdinand, Arctic Monkeys i Bloc Party. Zespół sprzedał ponad dwa miliony płyt, a także był nominowany do prestiżowych nagród, takich jak Mercury Prize i Brit Awards.
Muzycy założyli zespół podczas studiów na Staffordshire University w 2002 roku. Po kilku zmianach nazwy wreszcie zdecydowali się nazwać grupę "Editors". Pierwszy limitowany singiel wydany w 2005 roku wyprzedał się w pierwszym dniu sprzedaży. Następne single trafiły szybko na listy przebojów, a także wypromowały wyprzedaną brytyjską trasę koncertową. Debiutancki album pt. "The Back Room" okrzyknięto najlepszym albumem 2005 roku, bardzo szybko też osiągnął platynowy status. Druga płyta pt. "An End Has A Start" od razu trafiła na pierwsze miejsce na brytyjskiej liście sprzedaży. Zimna gitarowa muzyka Editors stylem nawiązuje do twórczości Joy Division. Świetnie pasują do niej mroczne teksty wokalisty, wyśpiewywane głosem, który wpisuje Toma Smitha pomiędzy Iana Curtisa z Joy Division, Paula Banksa z Interpol i Michaela Stipe'a z R.E.M. Muzyka Editors znakomicie sprawdza się na żywo, tak w klubach, jak i na dużych festiwalach.
Zobacz Editors na Festiwalu Glastonbury 2008
Kariera muzyczna Roisin Murphy rozpoczęła się, kiedy poznała Marka Brydona, tworząc z nim zespół Moloko. Wspólnie zaintrygowali niezależną publiczność połączeniem oryginalnej tanecznej elektroniki i trip hopu z psychodelicznym poczuciem humoru. Debiutancki album "Do You Like My Tight Sweater?" zebrał świetne recenzje. Popularność przyniósł im jednak album "I Am Not A Doctor" zawierający przebój "Sing It Back". Remiks tego utworu w wykonaniu Borisa Dlugoscha trafił na listy przebojów oraz parkiety na całym świecie. Warto wspomnieć, że do tej pory święci on swoje tryumfy w klubach. Za najlepszy album Moloko uznaje się jednak "Things To Make And Do". Materiał zawierał znacznie bogatsze żywe instrumentacje, a także bardziej przystępny i przebojowy materiał. Na listy przebojów trafiły utwory "The Time Is Now", "Pure Pleasure Seeker" i "Indigo". Sporą dawkę klubowej energii zawierał też kolejny krążek "Statues". Po nagraniu czwartego albumu drogi Roisin i Marka rozeszły się, ale wokalistka na fali weny twórczej postanowiła kontynuować karierę nagrywając solowe albumy.
Do pracy nad pierwszą płytą przystąpiła wraz z artystą nietuzinkowym, otoczonym niemal kultem - Matthew Herbertem. Powstał album niezwykły, pełen nietypowych dźwięków, zadziwiających rozwiązań rytmicznych, a przede wszystkim pięknych piosenek - "Ruby Blue". Sama Roisin Murphy olśniewa na tej płycie możliwościami wokalnymi i charyzmą, potwierdzając status jednej z najważniejszych wokalistek XXI wieku.
Irlandzka wokalistka długo nie dała czekać swoim fanom i dwa lata po wydaniu pierwszej solowej płyty wydała album "Overpowered". Roisin zawsze świetnie dobiera sobie współpracowników. "Overpowered" powstało przy współpracy ze znakomitościami sceny klubowej. W nagraniach udział wzięli: Andy Cato z Groove Armada, Seiji z Bugz In The Attic, Mark de Clive-Lowe i Richard X. Za aranżacje smyczków odpowiedzialny był legendarny Larry Gold, obecny współpracownik m.in. Eryki Badu, The Roots i Timbalanda. Płyta zawiera materiał zdecydowanie bardziej energetyczny, niż poprzednie dokonania Roisin, odwołujący się do muzyki disco i house. Wszystko to oczywiście stanowi najwyższej klasy połączenie muzyki popularnej ze stylową awangardą.
Ważnym rozdziałem w życiu Roisin Murphy są jej niezwykłe koncerty. Murphy to wulkan niesamowitej energii scenicznej. W ciągu jednego występu potrafi ona bawić, intrygować, straszyć i uwodzić publiczność, a wszystkiemu towarzyszą ciągłe zmiany niezwykłych kreacji scenicznych. Wokalistka znana jest z niezwykłego stylu ubierania się w życiu prywatnym jak i na scenie, będąc inspiracją dla kreatorów ulicznej mody.
To czołowa postać nowoczesnej czarnej muzyki, tworząca jej elitę wraz z takimi wykonawcami jak D'Angelo, The Roots, Common, czy Mos Def. Każda jej płyta przynosi nowe wyzwania artystyczne, jednocześnie osiągając platynowe nakłady. Piosenkarka jest czterokrotną zdobywczynią Grammy Awards, wielokrotną laureatką prestiżowych Soul Train Awards, American Awards, Black Reel Awards, Lady Of Soul Awards. Nie idąc na żadne kompromisy Erykah Badu z płyty na płytę podnosi poprzeczkę. Charyzmatyczna królowa soulu, uwodzicielska i arogancka artystka właśnie wydała nowy rewelacyjny album "New Amerykah".
Koncerty Badu to niezwykłe przeżycie. Otoczona utalentowanymi muzykami panuje nad publicznością przez cały czas swoistej ceremonii. Każdy jej występ to spektakl pełen improwizacji i spontanicznej interakcji z publicznością.
Swoje pierwsze kroki na scenie Badu stawiała w grupie Erykah Free, supportując A Tribe Called Quest i Arrested Developement. Odkrywcą talentu Eryki był menadżer D'Angelo, producent muzyczny i szef wytwórni Motown - Kedar Massenburg. Światowa kariera Eryki Badu rozpoczęła się w momencie wydania debiutanckiej płyty pt. "Baduizm". Płyta zawierała nowe spojrzenie na muzykę soulową, zrywała z panującym pod koniec lat 90-tych plastikowym brzmieniem r'n'b, nawiązując do dziedzictwa czarnej muzyki spod znaku Motown. Stała się ona sztandarową płytą nowego nurtu nazwanego przez krytyków muzycznych neo-soulem. Za koncepcję muzyczną albumu odpowiedzialni byli najbardziej utalentowani muzycy i producenci nowego pokolenia Questlove z The Roots oraz James Poyser. Erykah Badu ujęła wszystkich zmysłowością i przepięknym głosem, porównywalnym jedynie do niezapomnianej Billie Holiday.
Chwilę później wyszedł koncertowy album wokalistki, który potwierdził jej klasę. Na następną płytę trzeba było poczekać trzy lata. W międzyczasie Badu nagrała z The Roots utwór "You Got Me", dzięki któremu wykonawcy zaistnieli w masowej świadomości. W 2000 roku światło dzienne ujrzała płyta "Mama's Gun", będąca kontynuacją wątków z debiutanckiego albumu i rozwinięciem formuły wypracowanej na koncertach. W 2003 roku Erykah wydała "Worldwide Underground".
Prawie 5 lat Badu kazała czekać na swoje najnowsze dzieło pt. "New Amerykah". Ale jak zwykle każda minuta oczekiwania była tego warta. Album przepełniony jest nowoczesnymi brzmieniami, awangardowymi pomysłami oraz nawiązaniami do psychodelicznych dokonań schyłku lat 60-tych. W nagraniach udział wzięli m.in.: czołowy hiphopowy eksperymentator Madlib, legenda jazzu Roy Ayers, nadzieje soulu The Sa-Ra Creative Partners oraz stali współpracownicy Badu w osobach Questlove' i Poysera. Płyta zebrała entuzjastyczne recenzje w prasie branżowej, a fani nie mogą się już doczekać usłyszenia nowych kompozycji na koncertach.
Mimo, że Erykah jest artystką soulową, to natychmiast została zaakceptowana przez środowisko hiphopowe. Nagrywała z Commonem, Busta Rhymesem, Guru, Rahzelem oraz A Tribe Called Quest. W jej teledyskach pojawiali się Method Man, Chuck D z Public Enemy.
Oprócz muzyki artystka angażuje się też w inne projekty. Wystąpiła na dużym ekranie w filmach "Blues Brothers 2000" i "Wbrew regułom", wspiera także inicjatywy mające na celu poprawę życia czarnoskórych mieszkańców Stanów Zjednoczonych. Jest założycielką fundacji mającej na celu wspieranie i rozwój małych społeczności poprzez edukację i sztukę.
W skład The Raconteurs wchodzą: Jack White, znany głównie jako lider The White Stripes oraz Brendan Benson, Patrick Keeler i Jack Lawrence. Już przed wydaniem pierwszej płyty pt. "Broken Boy Soldiers" zespół zyskał miano kultowej supergrupy. W momencie apogeum popularności duetu The White Stripes, okazało się że Jack ma coś w zanadrzu. Geniusz White'a znów zabłysnął, jednak nie w tradycyjnej oprawie na perkusję i gitarę, ale przy akompaniamencie "prawdziwego" zespołu. Pierwszym utworem napisany wspólnie było "Steady, As She Goes". Kiedy publiczność usłyszała ten utwór, oczekiwania wobec albumu natychmiast znacznie wzrosły. Wszyscy Ci, którzy stęsknili się za dobrze zagranym gitarowym rockiem słuchając "Broken Boy Soldiers" spełnili swoje marzenia.
Debiutancka płyta okazała się sukcesem. The Raconteurs zostali nominowani w dwóch kategoriach (w tym za najlepszy album rockowy) do nagrody Grammy. Nominowano ich także do Brit Awards i MTV Europe Music Awards, zdobyli też nagrodę za Album Roku magazynu Mojo. Płyta dotarła na wysokie miejsca list przebojów w Stanach Zjednoczonych i w Wielkiej Brytanii.
Jack White i jego koledzy lubią zaskakiwać fanów. Zespół właśnie wydał najnowszy, rewelacyjny album pt. "Consolers Of The Lonely". Pierwsze recenzje materiału są entuzjastyczne - publiczność i dziennikarze prześcigają się w pochwałach. Choć The Raconteurs wierni są stylistyce rocka amerykańskiego Południa, nie odżegnując się do bluesowych i bluegrassowych korzeni, to mimo tego żadna inna płyta wydana w tym roku nie brzmi tak świeżo i intrygująco jak ich drugi album.
Jak każda formacja Jacka White'a, tak i The Raconteurs z miejsca stali się jednym z najbardziej pożądanych zespołów koncertowych na świecie. Tym bardziej cieszy fakt, że pojawią się pierwszy raz w Polsce właśnie na Open'er Festival.
Zobacz The Raconteurs na Festiwalu Glastonbury 2008
Brytyjski duet Goldfrapp tworzą charyzmatyczna wokalistka Alison Goldfrapp oraz producent Will Gregory. Muzyka zespołu w unikalny sposób łączy w sobie awangardową elektronikę, popowe melodie, elementy folku, rocka i disco. Goldfrapp mimo tego, że prezentuje muzykę bardzo złożoną i momentami trudną dla niewyrobionego słuchacza, świetnie radzi sobie na listach sprzedaży. Uwagę publiczności przyciąga też ekscentryczny wizerunek Alison, która nie bez powodu została uznana w Wielkiej Brytanii za jedną z ikon nowoczesnego stylu.
Debiutancki album zespołu pt. "Felt Mountain" wydany w 2000 roku osiągnął platynowy status oraz przyniósł im nominację do Mercury Prize. Kolejny album pt. "Black Cherry" zdobył dla Goldfrapp platynę oraz kolejną nominację do Mercury Prize. Z tej płyty pochodzi najbardziej popularny utwór zespołu - "Strict Machine". Trzecia płyta pt. "Supernature" także osiągnęła platynę oraz zdobyła 2 nominacje do nagród Grammy. Z "Supernature" pochodzą takie single jak "Ooh La La" i "Ride A White Horse".
Najnowsza płyta pt. "Seventh Tree" zadebiutowała na brytyjskiej liście sprzedaży na drugim miejscu oraz dotarła do pierwszego miejsca na europejskim iTunes. Album pełen jest lirycznych, melodyjnych kompozycji. Alison Goldfrapp emanuje na nim zmysłowością i hipnotyzuje głosem. Zespół starał się osiągnąć psychodeliczne brzmienie, łączące w sobie delikatną elektronikę i nastrojowość angielskiego folku. Efektem tego są niezwykle sugestywne obrazy dźwiękowe, które świetnie sprawdzają się, tak w zaciszu domowym, jak i na koncercie.
Magazyn Filter określił ich mianem "Najlepszego zespołu w Ameryce, o którym nigdy nie słyszeliście". Założona w roku 1997 formacja z Denver w pełen pasji sposób łączy w sobie indie rock, folk, cygańskie pieśni oraz muzykę meksykańskich mariachi. Korzystając z tradycyjnego instrumentarium tworzą pełne melodii, chwytliwe piosenki. W skład zespołu wchodzą: Nick Urata (śpiew, gitara, pianino, trąbka, theremin), Tom Hagerman (wiolonczela, akordeon), Jeanie Schroder (śpiew, kontrabas, suzafon) i Shawn King (instrumenty perkusyjne, trąbka). Zespół na swoim koncie ma nagranie pięciu albumów. Ciekawostką jest fakt, że DeVotchKa oraz kompozytor Michael Danna są twórcami soundtracku do oskarowego filmu "Mała Miss". Po sukcesie filmu nominowana do nagrody Grammy ścieżka dźwiękowa zmieniła status tej amerykańskiej formacji. Niedawno zespół wydał swój najnowszy album "A Mad & Faithful Telling", który zebrał świetne recenzje w mediach takich jak Rolling Stone, Pitchfork, czy Spin. DeVotchKa znani są z grania licznych, żywiołowych i świetnie przyjmowanych koncertów.
Fischerspooner to nowojorski projekt artystyczny, znany przede wszystkim z rewelacyjnych występów łączących muzykę z olśniewającymi efektami scenicznymi. Nazwa zespołu pochodzi od nazwisk jego założycieli: Warrena Fischera i Casey'a Spoonera.
Fischer i Spooner poznali się na uczelni artystycznej, gdzie obaj zgłębiali tajniki sztuki. Spełnieniem pasji stał się wspólny projekt wybiegający poza formułę zwykłego zespołu muzycznego, łączący wizualizacje oraz elementy teatralne w jedno. Do tej pory grupa wydała dwa albumy utrzymane w stylistyce electroclash. Zainteresowanie mediów przyniosło im wydanie drugiego albumu pt. "Odyssey". Płyta zawierała zdecydowanie bardziej piosenkowy repertuar, dzięki któremu Fischerspooner zagościli w telewizjach muzycznych i radiostacjach. Największym hitem zespołu jest singiel "Never Win". Swoją twórczością zdobyli uznanie tak prominentnych postaci jak twórca przebojów Linda Perry, intelektualistka Susan Sontag, czy producent Madonny - Mirwais, którzy zaangażowali się w pracę nad "Odyssey".
Osobnym rozdziałem są występy Fischerspooner, będące multimedialnym przestawieniem muzycznym, podczas którego muzyka łączy się z oprawą wizualną, sztuką aktorską, tańcem i barwnymi kostiumami. Podczas występów skład grupy potrafi dochodzić niemal do 20 osób na scenie.
Obecnie zespół przygotowuje książkę będącą kroniką ich wcześniejszych dokonań, a także pracuje nad nowym albumem. Równocześnie Casey Spooner występuje w inscenizacji "Hamleta" z The Wooster Group. Przedstawienie zawiera dwa utwory Fischerspoonera wykorzystujące teksty Shakespeare'a.
Fenomen Fischerspooner polega na łączeniu w swojej twórczości przystępności muzyki klubowej, rockowej zadziorności oraz popowej melodyki z artystyczną wizją. Dzięki nastawieniu na akt twórczy Fischerspooner świetnie odnajdują się tak na scenie festiwalowej, jak i w galeriach.
Dj Vadim to świetny producent, kolekcjoner płyt, radiowiec i niezmordowany podróżnik, przemierzający wraz ze swoją muzyką wszystkie kontynenty.
Pochodzący z rodziny rosyjskich emigrantów Vadim zaintrygował swoją twórczością Ninja Tune, przez to w połowie lat 90-tych stając się jedną z czołowych postaci tej kultowej wytwórni, promując tzw. abstract hip hop, łączący korzenny hip hop z eksperymentami dźwiękowymi znanymi z trip hopu. Dzięki swojej niezwykłej muzyce często stawiany jest obok Dj'a Krusha, czy Kid Koali. W trakcie swojej kariery występował u boku takich sław jak: The Roots, Public Enemy, czy Paul Weller.
Vadim znany jest z licznych kolaboracji oraz przekraczania granic państwowych i stylistycznych. Jest tytanem pracy, oprócz wielu produkcji muzycznych znany jest z ciągłego podróżowania i grania koncertów i setów didżejskich niemal dzień po dniu przez długie miesiące. W trakcie podróży znajduje współpracowników do kolejnych albumów. Dzięki temu współpracował m.in. z takimi artystami jak: The Gift of Gab, TTC, Killa Kela, a także Urszulą Dudziak. Materiał na płyty często nagrywa w busie w trakcie trwania trasy, dokonując jedynie finalnych poprawek w studiu.
W 2005 roku wraz ze swoją żoną, poetką i wokalistką Yarah Bravo i raperem Blu Rum 13 założył formację One Self, która przyniosła im światowy rozgłos. Najnowszy rewelacyjny album "The Soundcatcher to zdecydowanie najbardziej przystępny z dotychczasowych wydawnictw. Przepełniona pozytywną energią, bujającymi rytmami oraz świetnymi wokalami płyta świetnie oddaje wyobrażenie tego, co będzie dziać się na koncercie.
Fujiya & Miyagi zostali stworzeni przez Steve'a Lewisa i Davida Besta. Zadebiutowali albumem "Electro Karaoke In The Negative Style" wydanym w 2002 roku. Wkrótce do zespołu dołączyli basista Matthew Hainsby oraz perkusista Lee Adams. Drugi album pt. "Transparent Things" wyszedł w roku 2006. Zebrał bardzo dobre recenzje w opiniotwórczych mediach, takich jak NME, Mojo i Pitchfork. Guardian określił "Transparent Things" mianem jednego z najświeższych i najzabawniejszych albumów tanecznych roku. Muzyka Fujiya & Miyagi to stylowe połączenie nowoczesnego disco i rocka inspirowane nurtem niemieckiego krautrocka spod znaku Can. Do tej pory zespół związany był przede wszystkim z prestiżową brytyjską wytwórnią Tirk, w której katalogu znajdują się dokonania takich artystów jak Louie Austen, Sugardaddy, czy Chaz Jankel. Wkrótce światło ujrzy najnowszy album pt. "Lightbulbs".
W skład The Cribs wchodzi trzech braci Jarman - Gary, Ryan i Ross. Mimo młodego wieku muzyków, zespół nagrał już trzy albumy długogrające i z powodzeniem podbija swoim żywiołowym rockiem Wielką Brytanię oraz Stany Zjednoczone.
Są ulubieńcami publiczności i prasy muzycznej z NME na czele. W tym roku uzyskali trzy nominacje do Shockwaves NME Awards, w kategoriach Best British Band, Best Live Band i Best Track, konkurując m.in. z Arctic Monkeys, Muse i Oasis. Ich utwory znajdują się w podsumowaniach najlepszych nagrań ostatnich lat wg. takich magazynów jak Rolling Stone. Q Magazine nadał im miano "The Biggest Cult Band in the UK". Coś musi być w The Cirbs niezwykłego, skoro zagrali już na takich festiwalach jak Glastonbury, T In The Park, O2 Wireless Festival, czy Coachella, a za produkcję najnowszego albumu odpowiedzialny jest Alex Kapranos - lider Franz Ferdinand. Uznanie zdobyli przede wszystkim ciężką pracą podczas licznych tras koncertowych - pracowitości nie można im odmówić. Zespół nieustannie koncertuje od momentu wydania debiutanckiej płyty. Grali u boku takich artystów jak Sex Pistols, Franz Ferdinand, The Libertines, czy Hard-Fi. Niedawno wystąpili też na serii koncertów zorganizowanych z okazji NME Awards, wieńcząc ją występem na jednej scenie z Manic Street Preachers, Kaiser Chiefs, Bloc Party i Klaxons. Nowy wielki zespół musi zatem pojawić się na Openerze.
To jeden z tych legendarnych zespołów, które przewróciły rynek muzyczny i spojrzenie na muzykę gitarową do góry nogami. Twórczość Sex Pistols od 30 lat inspiruje kolejne pokolenia muzyków. Do inspiracji przyznawali się członkowie takich grup jak Joy Division, Nirvana, Rage Against The Machine, Green Day, a nawet Avril Lavigne. Czasopisma takie jak Rolling Stone, czy Q Magazine umieściły dokonania Sex Pistols w podsumowaniach najlepszych płyt wszechczasów oraz najlepszych zespołów wszechczasów.
Kariera zespołu to zbiór przedziwnych zbiegów okoliczności. Do połowy lat 70-tych brytyjski rynek muzyczny wypełniony był przez nudny rock progresywny, niedobitki ery hipisowskiej oraz komercyjny pop. Sex Pistols stanęli na czele nowego nurtu nazwanego "punk rockiem", będącego powrotem do prostego gitarowego grania zawierającego prosty przekaz, będący wyrazem buntu młodego pokolenia.
Legenda głosi, że muzycy spotkali się w sklepie prowadzonym przez ich późniejszego menadżera Malcolma McLarena i projektantkę mody Vivienne Westwood. Steve Jones i Paul Cook znali się już wcześniej, a kiedy zobaczyli po raz pierwszy niezwykle barwnego osobnika o nazwisku John Lyndon (Rotten) natychmiast zatrudnili go w roli wokalisty, mimo tego, że ten nigdy wcześniej nie śpiewał.
Pierwszy koncert jako Sex Pistols zagrali 6 listopada 1975 w Saint Martins College. Ich pierwszy występ w Manchesterze kilka miesięcy później przyniósł im sławę. We wrześniu 1976 roku zespół podpisał kontrakt z EMI. Pierwszy singiel pt. "Anarchy in the UK" zaszokował wszystkich energią, która wyzwalała się w pełni na koncertach.
Członkowie zespołu zdawali sobie sprawę, że swoim dzikim, nieokrzesanym, wręcz nietypowym zachowaniem i muzyką przyciągają coraz większą uwagę. Gdziekolwiek pojawiali się Sex Pistols tam zaraz musiały interweniować władze.
1 grudnia 1976 roku Sex Pistols odwiedzili program telewizyjny, którego gospodarzem był Bill Grundy. Niezbyt zainteresowany zespołem prowadzący zignorował zespół, wdając się z nimi w sprzeczkę na antenie, która przerodziła się w atak furii i przekleństw ze strony członków zespołu. Program być może zaginąłby w archiwach brytyjskiej telewizji, gdyby nie to że był nadawany na żywo...
Wytwórnia natychmiast podziękowała Sex Pistols za współpracę, a Glen Matlock opuścił zespół. Na jego miejsce przyjęto przyjaciela Rottena, jednego z pierwszych fanów zespołu posługującego się pseudonimem Sid Vicious. Jedyny problem polegał na tym, że ten zwyczajnie nie potrafił grać na gitarze basowej, a pasował jedynie wizerunkowo. Kolejną wytwórnią było A & M Records, w które 10 dni po podpisaniu kontraktu wyrzuciło zespół, przegrywając przy okazji sprawę sądową. Sex Pistols zostali przygarnięci przez Virgin.
W 1977 roku Wielka Brytania obchodziła Srebrny Jubileusz Królowej. Zespół uczcił okazję na swój sposób wydając kontrowersyjną wersję hymnu "God Save The Queen". Atakując Elżbietę II stali się wrogiem publicznym numer 1.
28 października 1977 Sex Pistols wydali jeden jedyny prawdziwy album w całej swojej historii - "Never Mind The Bollocks". Zainteresowanie nim było tak duże, że płyta osiągnęła natychmiast pierwsze miejsce na liście sprzedaży, jednak nie obyło się bez kontrowersji i zakazów reklamowania oraz odtwarzania płyty. Album zyskał dobre recenzje w prasie muzycznej, ale jego znaczenie zostało dopiero docenione po latach. "Never Mind The Bollocks" uznaje się obecnie jako jeden z najlepszych i najbardziej inspirujących albumów wszechczasów.
Sex Pistols nie zawsze stanowili zagrożenie dla społeczeństwa. W Boże Narodzenie 1977 roku zespół zagrał dwa koncerty dla rodzin strajkujących strażaków - wieczorny dla dorosłych i poranny dla dzieci. Maluchy były zachwycone występem zespołu i wojną na tort z Rottenem.
W 1978 roku, nie bez problemów wizowych zespół ruszył na podbój Stanów Zjednoczonych. Trasa bardzo źle wpłynęła na relacje w zespole. Ostatni koncert odbył się 14 stycznia 1978 w San Francisco. Dzień później Rotten odszedł z zespołu. Sid Vicious tragicznie zakończył swoją karierę. Uzależniony od narkotyków członek zespołu został oskarżony o zamordowanie swojej dziewczyny Nancy Spungen, a dzień po wyjściu z więzienia zmarł po przedawkowaniu. Sex Pistols rozpadli się.
Przez kilkanaście lat członkowie zespołu angażowali się we własne projekty muzyczne. W połowie lat 90-tych muzycy powrócili do wspólnego grania występując w popularnym programie "Top of the Pops", w którym nota bene mieli zakaz występowania w pierwszych latach ich działalności. Glen Matlock powrócił do zespołu w 1996 roku podczas trasy "Filthy Lucre". Legenda znów zjednoczyła się. Obecnie kontynuują granie tras koncertowych, spotykając się z ogromnym zainteresowaniem i fanatycznym przyjęciem. Zawsze wierny swojemu stylowi zespół odmówił w roku 2006 przyjęcia do Rock And Roll Hall Of Fame, wysyłając pełen wulgaryzmów ręcznie napisany list. Sex Pistols nigdy nie musieli udowadniać, że wpisali się do historii.
Gentleman to jeden z najbardziej charakterystycznych, a także najpopularniejszy w Polsce wykonawca muzyki reggae. Co najciekawsze artysta ten nie pochodzi wcale z ojczyzny Boba Marleya - nazywa się Tilmann Otto i urodził się w Niemczech.
Jako nastolatek tak bardzo zainteresował się reggae, że postanowił poznać muzykę u samych źródeł, a także nauczyć się miejscowego języka patois. Wielokrotnie odwiedzał Jamajkę poznając tajniki reggae. Szersza publiczność poznała go, kiedy wystąpił na singlu hiphopowej grupy Freundeskreis pt. "Tabula Rasa". Od tego czasu nagrał kilka świetnie przyjętych albumów studyjnych, m.in. "Trodin On" i "Journey To Jah", obecnie artysta promuje album pt. "Another Intensity".
W postaci Gentlemana najbardziej fascynujący jest fakt, że mimo różnic kulturowych zyskał przychylność jamajskiej elity muzycznej. Do wspólnych nagrań utrzymanych w tradycyjnych stylistykach reggae i dancehall zaproszenie przyjęli tacy artyści jak Bounty Killer, Barrington Levy, Sizzla, czy Capleton. Niewielu wokalistów reggae może poszczycić się takimi osiągnięciami. Podczas koncertów Gentleman wspierany jest przez niezwykle barwny i liczny zespół The Far East Band.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}