Globaltica 2018 (9 opinii)

folk / reggae / world - koncerty w Trójmieście

Globaltica Festiwal zaprasza wolnotariuszy!
Szukamy odpowiedzialnych, otwartych i dyspozycyjnych osób. Jeśli masz czas w lipcu i nie boisz się wyzwań dołącz do naszego zespołu. Bądź częścią globaltikowej rodziny, zdobądź doświadczenie, przeżyj wspaniałą przygodę.
Informacje i zgłoszenia: a.rekowska@globaltica.pl

Globaltica to festiwal z wyraźną misją - impreza stworzona dla ludzi, którzy chcą otwierać się na inne kultury, tradycje, religie, ludzi chcących poznać nieznane dotąd dźwięki - zarówno te odległe geograficznie, jak i te bardzo bliskie, o których dawno zapomnieliśmy. Wierzymy, że w obecnych czasach, w których jest tak wiele konfliktów na tle religijnym, rasowym czy nacjonalistycznym, sztuka może stanowić rodzaj katalizatora - impulsu pozwalającego zrozumieć innych ludzi.

Podczas dwóch dni koncertów na scenie głównej oraz trzech, w bardziej kameralnej przestrzeni, usłyszymy różnorodnych artystów reprezentujących zarówno odległe, jak i bliższe nam, klimaty muzyczne. Potańczymy, przy "starodawnych nutach" polskiej muzyki tradycyjnej. Zaprezentowany zostanie szeroki wachlarz działań: warsztaty z muzykami, spotkania autorskie, dyskusje, i pokazy filmowe, które w tym roku planowo będą wyświetlane na terenie festiwalowym.

Dzięki współpracy z "Docs Against Gravity", prezentowane będą filmy dokumentalne, związane z tematem praw człowieka, dziedzictwa kulturalnego, czy już konkretniej muzyki i kultury tradycyjnej.

Jak co roku, powstanie miasteczko społeczne, skupiające organizacje pozarządowe oraz rękodzieło o etnicznym charakterze: www.globaltica.pl/przewodnik/miasteczko-spoleczne. Zaplecze gastronomiczne będzie obfitowało, jak zawsze wmultikulturowe smaki. W tym roku planujemy zupełnie nową strefę dziecięcą. Dużą nowością będzie nowa przestrzeń na terenie festiwalu - namiot, w którym planujemy zarówno koncerty jak i spotkania autorskie.

25 lipca, Duża scena
KAPELA NIWIŃSKICH (Polska)
www.facebook.com/kapelaNiwinskich
Kapela Niwińskich to uczniowie wiejskich muzykantów, praktycy i badacze muzycznych tradycji Polski, poszukujący rdzennego brzmienia muzyki wiejskiej, inicjatorzy i uczestnicy licznych działań na rzecz ożywiania rodzimej tradycji muzycznej. Ten muzyczny kolektyw tworzą Mateusz i Agnieszka Niwińscy, a także współpracujący z nimi min. Angela Zajtsewa, Piotr Domagalski i Jacek Mielcarek. Muzycy repertuar czerpią z muzyki skrzypcowej Polski Centralnej i południowo-wschodniej, nauczony wprost od rdzennych mistrzów, odnaleziony w archiwalnych nagraniach i zapisach nutowych. Wykonując wiejskie tańce i zabawy sięgają po sprawdzoną przez pokolenia formułę spontanicznego, wiejskiego muzykowania kultywując taneczny kontekst starej muzyki. W repertuarze mają min. wiejskie oberki i ciągłe mazury śpiewaki, poleczki, krakowiaki, walczyki i wolne.

Muzycy chętnie wracają ze swoją muzyką do miejsc, z których ona wyszła, grali wielokrotnie na lokalnych festiwalach, wiejskich i miejskich potańcówkach, weselach. Członkowie kapeli zdobyli nagrody i wyróżnienia min. w Mińsku Mazowieckim, Maciejowicach, Wieniawie, 2 nagrodę w kategorii folkloru rekonstruowanego podczas Ogólnopolskiego Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w 2011 roku, 2 nagrodę w Konkursie Stara Tradycja na Festiwalu Wszystkie Mazurki Świata.

Mateusz Niwiński - lider kapeli współtworzy liczne wydarzenia dedykowane muzyce tradycyjnej min. Klub Festiwalowy "Tyndyryndy" podczas Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu, Akademię Kolberga, Wiejskie Kluby Tańca, Radomską Szkołę Tradycji, zajmuje się działalnością dokumentacyjną i wydawniczą (min. płyta "Maria Siwiec. Śpiewaczka z Gałek Rusinowskich" nagroda Fonogram Źródeł Polskiego Radia w 2016 roku, "Jan Kmita. Skrzypek z Przystałowic Małych"; III nagroda w konkursie na Fonogram Źródeł Polskiego Radia w 2017 roku). W 2017 roku kapela wydała album "Czas wesela" będącym efektem ich poszukiwań pamięci o muzyce żydowskiej wiosek i miasteczek Centralnej Polski zebranych przez Oskara Kolberga i zapamiętanych przez wiejskich muzykantów.

Muzycy:
Mateusz Niwiński - skrzypce I
Angela Zajtsewa - skrzypce II
Piotr Domagalski - basetla
Jacek Mielcarek - klarnet
Agnieszka Niwińska - bęben obręczowy / baraban
https://youtu.be/8AOyEL0E1yM
https://youtu.be/FUQxFXrOL-U

26 lipca, Wozownia
DUO SABÎL: Ahmad Al Khatib & Youssef Hbeisch (Palestyna)
www.sabil-music.com
Pochodzący z Palestyny wirtuoz lutni oud Ahmad Al Khatib i mistrz instrumentów perkusyjnych Youssef Hbeisch poprzez muzykę wyrażają pragnienie wolności, które tchnie nowego ducha w arabską klasykę. Pomysłowość połączona z wyrafinowaniem, delikatność zmieszana z energią, te cechy ich twórczości wzbudzają wyjątkowe emocje u wszystkich słuchaczy.

Sabîl to opowieść o dwóch artystach będących wciąż w drodze, niezmiennie pamiętających o swojej tradycji. Ich muzyka głęboko zakorzeniona w klasycznym arabskim dziedzictwie, pełna sufickiego mistycyzmu, odkrywa nowe dźwięki, nowe kolory, nowe rytmy - przenosi muzykę orientalną na obszary, do których nigdy wcześniej nie dotarła.

Ahmad Al Khatib i Youssef Hbeisch stworzyli Duo Sabîl (w jęz. arabskim "ścieżki") w 2011 roku. Swoją współpracę uważają za wyjątkowe życiowe doświadczenie. Każdy ich wspólny projekt jest muzyczną podróżą. Pierwszy album, zatytułowany po prostu Sabîl, wydany został w 2012 roku i spotkał się z szerokim uznaniem. Była to płyta pełna głębi i ekspresji. Kolejny krążek, Jadayel, ukazał się 2 lata później - jest to owoc spotkania z francuskimi muzykami współczesnymi z kwartetu Béla. W 2017 roku ukazało się ich najnowsze wydawnictwo, Zabad. Tutaj muzyczna kreacja duetu nabrała nowego wymiaru. Do duetu oud / instrumenty perkusyjne dołączyło dwóch gości, kontrabasista Hubert Dupont i grający na buzuki Elie Khoury.

Ahmad Al Khatib postrzegany jest na Bliskim Wschodzie jako następca największych mistrzów lutni oud. Jest wyjątkowym artystą o zaskakująco wielkiej skromności. Będąc synem poety,zawsze podziwia moc poezji, która pozwala tworzyć ze słów wizje i uczucia dla siebie i innych. Komponowanie jest dla niego próbą osiągnięcia tego samego poprzez język muzyczny. Youssef Hbeisch czas spędza pomiędzy Hajfą, Paryżem i światowymi scenami. Jego wyjątkowy sposób gry na instrumentach perkusyjnych, niepowtarzalne wyczucie klimatu - delikatne, pieszczotliwe szemranie czy pełne siły i energii bębnienie, a także technika, którą dysponuje powodują, że jest obecnie jednym z najbardziej cenionych perkusjonistów na świecie.

Na Globaltice, muzycy wystąpią po raz pierwszy w Polsce.

Muzycy:
Ahmad Al Khatib - oud
Youssef Hbeisch - instrumenty perkusyjne
www.youtube.com
www.youtube.com

MÛ MBANA (Gwinea Bissau)
www.mu-mbana.com
Pieśniarz, poeta, kompozytor, multiinstrumentalista - Mû Mbana jest każdą z tych postaci po trochu. Urodzony na wyspie Bolama w Gwinei Bissau, dorastał w otoczeniu przesiąkniętym muzyką, w szczególności religijnymi pieśniami ludu Brame i Bidjugu. Mû oferuje nam uduchowioną i pełną poetyki twórczość bazującą na brzmieniu jego delikatnego, aksamitnego głosu i dźwiękach tradycyjnych instrumentów, takich jak simbi (typowy instrument strunowy ludu Balanta, rzadko spotykany poza granicami Gwinei Bissau, skąd się wywodzi) i tonkorongh (rodzaj małej lutni).

Mû Mbana koncertował na wielu scenach w Afryce i w Europie, a także w Stanach Zjednoczonych. W sumie wydał do tej pory 10 krążków nagranych w różnych konstelacjach artystycznych. W trakcie swojej kariery miał okazję pracować z wieloma artystami, byli wśród nich m.in. Manu Dibango, Lula Pena, Selva de Mar czy Simão Felix.

Obecnie pracuje w Bissau i Barcelonie - rozwija swój projekt solowy, a także udziela się w grupach - m.in. z Nua Trio (Javiere Colina i Jesus Mañeru), duetem Mû & Sasha (z izraelskim wiolonczelistą Sashą Agranovem), projektem Mornas Ku Nghuni Nghunidúras z Cristobalem Montesdeoca (hołd dla muzyków z Gwinei Bissau) i z zespołem Colectivo BDB.

Po 20 latach pracy z innymi muzykami, Mû Mbana w końcu wydał swój pierwszy solowy album, IÑÉN, w 2017 roku. Muzyka zawarta na krążku to głównie ascetyczne kompozycje artysty zaśpiewane przepięknym głosem z towarzyszeniem dźwięków simbi. Płyta ta wyznacza nowy etap w jego twórczości - zwraca uwagę wybór kompozycji o charakterze refleksyjnym z głęboką intonacją. Bez wątpienia taka muzyka wspaniale zabrzmi we wnętrzu Starej Wozowni na Kolibkach. Koncert na Globaltice będzie jego pierwszym spotkaniem z polską publicznością.

Muzycy:
Mû Mbana - simbi, tonkorongh , bënsuni, wokal, instrumenty perkusyjne
https://youtu.be/DmnLY28PpfE
https://youtu.be/M2wsDFwdDLM
https://youtu.be/eBB3Pah0uQM

27 lipca, Duża Scena
Adam Strug & Kompania (Polska)
www.adamstrug.pl
Adam Strug to postać wyjątkowa i dość tajemnicza: z jednej strony tworzy własną poruszającą muzykę, pisze chwytające za serce wiersze. Z drugiej jest uważnym badaczem kultury, słucha, zapisuje i stara się ocalić od zapomnienia dawne pieśni rodzimego folkloru. Jest śpiewakiem i instrumentalistą, autorem piosenek, kompozytorem muzyki teatralnej i filmowej, scenarzystą filmów dokumentalnych.

Urodził się w 1970 roku w Piszu. W latach 90. współtworzył legendarną grupę Bractwo Ubogich, później związany był z Kapelą Brodów. Prowadzi zespół Monodia Polska, który praktykuje tradycyjne pieśni polskie przekazywane w tradycji ustnej. Jego autorskie piosenki wykonują m.in. Stanisław Soyka i Wojciech Waglewski. Współpracuje też z Michałem Lorencem i Polskim Teatrem Tańca.

Jego najnowsza płyta Leśny Bożek - doskonale przyjęta przez prasę i słuchaczy - jest już czwartą, autorską produkcją artysty. Piosenki zawarte na niej mówią o antynomiach ludzkiego losu: miłości, śmierci, nadziei i rozczarowaniu. W warstwie literackiej, obok tekstów Struga, odnajdujemy wiersze Leśmiana, Staffa, Asnyka i poety ludowego Jana Pocka. W warstwie muzycznej - w całości skomponowanej przez autora - dają znać o sobie fascynacje polską muzyką tradycyjną i melodyką Bliskiego Wschodu. Cechami muzyki Struga są liryka i minimalizm. Autor częstokroć deklaruje, że jego utwory służyć mają wspólnemu śpiewaniu wierszy poetów polskich i obcych. Podczas koncertu na Globaltice Adam Strug i Kompanią zaprezentują właśnie materiał z najnowszego krążka.

Muzycy:
Adam Strug - śpiew, akordeon
Szczepan Pospieszalski - trąbka
Michał Żak - klarnet
Mateusz Kowalski - mandolina, tara, śpiew
Wojciech Lubertowicz - instrumenty perkusyjne
Hipolit Woźniak - kontrabas, cytara
www.youtube.com
www.youtube.com

HUUN-HUUR- TU (Republika Tuwy / Rosja)
www.huunhuurtu.wordpress.com
Mistrzowie śpiewu gardłowego - Huun-Huur- Tu - to grupa muzyczna z Tuwy - autonomicznej republiki położonej na granicy Rosji z Mongolią. Zespół założyło w 1992 roku kilku przyjaciół: Sasha Bapa, jego brat - Sayan i dwóch innych muzyków - Kaigal-ool Khovalyg i Albert Kuvezin (Yat-Kha).

Najbardziej charakterystyczną cechą muzyki Huun-Huur- Tu jest ich alikwotowy śpiew gardłowy, w którym wokaliści śpiewają zarówno melodię jak i dodatkowe, towarzyszące dźwięki burdonowe - potrafią jednocześnie wyprodukować dwa lub trzy dźwięki jednocześnie. Brzmienie takiego głosu kojarzyć może się z fletem, gwizdkiem lub śpiewem ptaka, ale jest wyłącznie wytworem ludzkiego głosu. Te style i techniki wokalne znane są jako sygyt, khöömei i kargyraa. Grupa używa głównie tradycyjnych instrumentów z Tuwy, takich jak igil khomus (drumla), doshpuluur (rodzaj lutni) i dünggür (bęben szamański). Jednak w ostatnich latach muzycy zaczęli selektywnie włączać także instrumenty zachodnie, takie jak np. gitara. Podczas gdy trzon twórczości Huun-Huur- Tu stanowi tradycyjna muzyka ludowa, zespół nie unika także eksperymentowania z brzmieniami współczesnymi - w tym także z elektroniką. Gdy zaczęli podróżować po świecie, Huun-Huur- Tu byli pierwszymi, którzy prezentowali poza granicami Tuwy zachwycające bogactwo tradycji swego kraju. Muzycy, pochodzący z wysokich pastwisk gór Ałtaju w środkowo-południowej Syberii, spędzili dziesięciolecia na praktykowaniu śpiewu alikwotowego, dochodzeniu do wirtuozerii instrumentalnej i poznawaniu tradycyjnych pieśni regionu, w którym się wychowali. Podczas koncertów zespół nosi tradycyjne tuwińskie stroje, prezentuje interesujące instrumenty strunowe i perkusyjne. Wykonują utwory oparte na galopujących rytmach, przywołujących na myśl rozległe stepy południowej Syberii.

Kwartet, prowadzony obecnie przez dwóch oryginalnych członków (Kaigal-ool Khovalyg i Sayan Bapa), udowadnia, że muzyka Tuwy otwarta jest na wiele inteligentnych innowacji. Posługując się tradycyjnymi instrumentami i subtelnie bazując na dziełach twórców XX wieku, Huun-Huur- Tu przekształca wielowiekowe utwory w skomplikowane współczesne kompozycje akustyczne. Od początku swojego istnienia zespołu podróżował po całym świecie i współpracował z muzykami reprezentującymi różne gatunki muzyczne, takimi jak Frank Zappa, The Chieftains, Johnny Guitar Watson, Kodo Drummers, The Moscow Art Trio, The Kronos Quartet czy Bulgarian Women's Choir, Angelite.

Muzycy:
Kaigal-ool Khovalyg - śpiew alikwotowy, igil, doshpuluur
Sayan Bapa - śpiew alikwotowy, doshpuluur, marinhuur, gitara
Alexey Saryglar - śpiew alikwotowy, tungur, dazhaaning khavy
Chanzy Radik Tyulyush - śpiew alikwotowy, byzaanchi, khomuz, amarga
https://youtu.be/0AeLTASHvoA
https://youtu.be/T57Ixo6RR94
https://youtu.be/AEoHb9HY3mE

SOFIANE SAIDI & MAZALDA (Algieria)
www.sofianesaidi.com
www.mazalda.net
Raï to rodzaj popularnej algierskiej muzyki, która powstała w latach dwudziestych XX wieku w portowym mieście Oran i która świadomie sprzeciwiała się akceptowanym obyczajom artystycznym i społecznym. W połączeniu z lokalnymi algierskimi i zachodnimi stylami muzyki popularnej, raï pojawił się jako jeden z głównych reprezentantów muzyki świata pod koniec lat osiemdziesiątych.

Nowa "elektro-maghrebska" wizja tego gatunku autorstwa Sofiane'a Saidi, nazywanego czasem "Księciem Raï 2.0", łączy orientalną tradycję i elementy współczesne z pełnym energii i kolorytu brzmieniem grupy Mazalda: gdzie analogowe syntezatory, saz i instrumenty dęte mieszają się z dźwiękami takich instrumentów i gatunków muzycznych jak mezoued czy gazbah oraz z tanecznymi rytmami charakterystycznymi dla muzyki raï.

Urodzony w miasteczku Sidi bel Abbes, w północno-zachodniej części Algierii, będącym kolebką raï, Sofiane Saidi, twórca orientalnego glamu, rozpoczął swoją muzyczną karierę w bardzo młodym wieku grając w lokalnych zespołach. Dorastając obok członków legendarnej grupy Les Frères Zergui, Sofiane podążał za nimi od wesela do wesela, na których grali regularnie, śledząc ich każdy występ. Za każdym razem stawał coraz bliżej sceny, żeby lepiej ich usłyszeć, aż w końcu sam wziął mikrofon w dłoń. W wieku 15 lat śpiewał już w legendarnych klubach Oranu: Andalous, Le Dauphin, w których narodziły się takie algierskie gwiazdy jak Benchenet, Hasni, Fethi, Marsaoui.

Podobnie jak Cheb Khaled w latach dziewięćdziesiątych ze swoim niesamowitym zespołem, tak Sofiane dołączył do Mazaldy, grupy 6 muzyków, z dużą sekcją rytmiczną, instrumentami dętymi. Razem tworzą kolektyw muzycznych szaleńców, absolutnych fanatyków raï, miłośników beduińskich dźwięków, psychodelicznych brzmień syntezatorów, muzyki funk i electro - można powiedzieć, że jest to zespół wykonujący na żywo muzykę tworzoną przez maszyny. Podróżują po świecie ze swoim muzycznym przekazem ukazując świeże oblicze algierskiej tradycji. Podczas Globaltiki zespół wystąpi w Polsce po raz pierwszy

Muzycy:
Sofiane Saidi - wokal
Gallal Mohamed Ben Amar - derbouka
Stéphane Cézard - saz, gitara elektryczna
Yann Lemeunier - perkusja, pady elektroniczne
Julien Lesuisse - saksofon altowy, saksofon elektroniczny, wokal
Gilles Poizat - trąbka
Adrien Spirli - syntezator basowy, Roland SH-2
Lucas Spirli - keyboard orientalny, Korg MS20
https://youtu.be/HM6BGVLVeQc
https://youtu.be/Wng2RJ-KWko

MOONLIGHT BENJAMIN (Haiti)
www.moonlightbenjamin.com
Voodoo jest religią synkretyczną, która łączy katolicyzm z tradycyjnymi wierzeniami afrykańskimi. Kultura popularna silnie kojarzy voodoo z kultem diabła, torturami, kanibalizmem i złowrogimi magicznymi działaniami. Niestety jest to w dużej mierze zasługa Hollywood połączona z historycznymi błędnymi interpretacjami i niezrozumieniem tej wiary. Voodoo nie jest czarną magią ani kultem diabła. Ludzie praktykujący voodoo nie są czarodziejami, czarownicami ani okultystami. Voodoo nie jest praktyką mającą na celu zranienie lub kontrolowanie innych. Ale aby to zrozumieć, potrzebna jest szeroka wiedza historyczna i chęć poznania. W każdym razie zawsze była to ważna część życia na Haiti. Rytmy i piosenki Voodoo są niczym pępowina, która łączy zachodnią część wyspy z łonem jej mieszkańców - Afryką. Jest to także główna inspiracja dla urodzonej na Haiti w 1971 roku wyjątkowej wokalistki - Moonlight Benjamin.

Moonlight dorastała w protestanckim sierocińcu, ucząc się śpiewu w kościele. Jednak szybko porzuciła pieśni kościelne i gospel i skupiła się na bardziej osobistej muzyce. W protestanckim sierocińcu czuła się oderwana od swojej kultury i czuła, że musi stawić czoła sobie samej, poznać siłę ziemi, siłę swojego kraju, która doprowadziła do powstania Haiti. Przed późniejszym wyjazdem do Europy śpiewała z wieloma haitańskimi artystami. Ta prawdziwa kapłanka voodoo (przeszła inicjację w 2009 r.), po raz pierwszy zaistniała na francuskiej scenie występując z zespołem Dyaoulé Pemba, a następnie już pod swoim własnym nazwiskiem ze swoim własnym projektem, którego celem jest ukazanie historii i kultury Haiti za granicą.

Przez kilka lat współpracowała z wybitnymi artystami jazzowymi, takimi jak saksofonista Jacques Schwarz-Bart i pianista Omar Sosa, którzy byli pod ogromnym wrażeniem jej umiejętności wokalnych.

Nie bojąc się eksperymentować, artystka poprzez swoją twórczość chce przybliżyć światu temperament wszystkich Haitańczyków. W nowym projekcie oferuje muzyczną podróż będącą blues-rockową wersją autentycznej kultury kreolskiej, z bogatą historią walki o jej uznanie, pomimo że Haiti była pierwszą "czarną republiką", jaka kiedykolwiek powstała na świecie. Muzyka Moonlight to energetyczna i oryginalna fuzja karaibskich melodii i rytmów voodoo, oraz ostrego, inspirowanego blues-rockiem lat 70-tych, brzmienia - jest to transowe voodoo w nowym, wybuchowym stylu!

Koncert na Globaltice będzie pierwszym spotkaniem wokalistki z polską publicznością.

Muzycy:
Moonlight Benjamin - wokal
Matthis Pascaud - gitary, instrumenty klawiszowe
Marck-Richard Mirand - gitara basowa
Claude Saturne - instrumenty perkusyjne
Bertrand Noël - perkusja
https://youtu.be/HshFoAVWtBQ
https://youtu.be/JcUgMoraj-0


28 lipca, Duża Scena
GILI YALO(Etiopia / Izrael)
www.giliyalo.com
Gili Yalo jest jednym z najbardziej intrygujących młodych artystów na obecnej scenie muzycznej. Ze swej bazy w Tel Awiwie Gili rozpoczyna błyskotliwą solową karierę z nowym projektem łączącym etiopskie korzenie z muzyką soul, funk, psychedelic i jazz. Yalo, który współpracował z tak uznanymi producentami jak Beno Hendler (Balkan Beat Box) i Uri Kinrot (Boom Pam), wykorzystuje elementy tradycyjnej muzyki etiopskiej i tworzy zupełnie nowe, współczesne produkcje. Rezultatem jest żywiołowa muzyczna mieszanka, pełna bogactwa brzmień i melodii, okraszona unikalnym głosem artysty z tekstami śpiewanymi w języku amharskim i angielskim.

Muzyka Gili Yalo uosabia historię jego życia, która stała się inspiracją dla samego projektu, jak i dla tworzących go muzyków. Gili jako mały chłopiec należał do żydowskiej społeczności etiopskiej ewakuowanej z Sudanu podczas niszczycielskiego głodu, kiedy to zmuszony został do odbycia niebezpiecznej podróży do Izraela. Wraz z rodziną wędrował przez pustynię i śpiewał swoim najbliższym. Podczas tej męczącej i pełnej emocji podróży muzyka zachęcała ich do dalszego działania.

Zespół Gili Yalo składa się z pięciu muzyków grających na gitarze elektrycznej i basowej, perkusji, instrumentach klawiszowych oraz na trąbce. Słuchając utworów grupy łatwo zauważyć powracający, charakterystyczny dla tradycji Etiopii transowy rytm dodający muzyce specyficznego brzmienia. Czuje się wyjątkowe wibracje i pochłaniający słuchacza groove, a teksty tylko dopełniają obraz tej spójnej, dopracowanej i interesującej całości. Kompozycje Yalo nadają zupełnie nowy sens tradycyjnej muzyce etiopskiej.

Gili Yalo właśnie wydał swój debiutancki album, który już zyskał uwagę światowych mediów i doskonałe recenzje. Prestiżowy brytyjski magazyn Songlines umieścił krążek na liście Top of the World.

Koncerty artysty są zawsze pełne energii i zabawy - szykuje się zatem wyjątkowy wieczór na Globaltice.

Muzycy:
Gili Yalo - wokal
Amir Sadot - gitara basowa
Ben Aylon - perkusja, instrumenty perkusyjne
Yonatan Albalek - gitara electryczna
Sefi Zisling - trąbka
Noam Havkin - instrumenty klawiszowe
www.youtube.com
www.youtube.com
www.youtube.com

CHICO TRUJILLO (Chile)
www.chicotrujillo.com
Chico Trujillo jest bez wątpienia jednym z najbardziej znanych zespołów z Chile. U siebie w kraju potrafią zapełniać stadiony występując dla ponad 50 000 widzów. Są najbardziej rozpoznawalną grupą wykonującą współczesną cumbię - bez ich muzyki nie może odbyć się żadna impreza od Santiago do Valparaiso. Ich twórczość to mieszanka klasycznej cumbii, rocka i elementów ska. Tak zróżnicowana i uniwersalna muzyka zapewniła im w Ameryce Południowej fanów reprezentujących każde pokolenie. Żywiołowe, pełne energii koncerty oraz solidna sekcja dęta sprawiły, że w Europie często określa się ich mianem Latin Gogol Bordello.

Chico Trujillo rozpoczęli swoją karierę w 1999 roku jako odłam grupy LaFloripondio grającej punk/ska. Dziewiętnaście lat i sześć albumów później, stali się symbolem wyjątkowego chilijskiego koktajlu muzycznego, który zakorzeniony jest w cumbii z czasów sprzed Pinocheta, ale także łączy praktycznie każdy aspekt współczesnej popularnej kultury Chile. Muzycy zgrabnie wykorzystali fragmenty przeszłości swojego kraju mieszając je z wpływami kultury alternatywnej tworząc zupełnie nowy gatunek, który nazwali Cumbia Chilombiana.

Po raz pierwszy od czasu, gdy ska pojawiła się na jamajskich parkietach, popularny ruch muzyczny, który nie narodził się w Stanach Zjednoczonych, zmierza w kierunku globalnym. Tym razem jest to ruch hispanojęzyczny, spotykający się z ogromnym zainteresowaniem w Ameryce Łacińskiej, Europie i Japonii. Poza koncertowaniem w Chile i Ameryce Południowej, zespół regularnie występował USA i Europie - Lollapalooza Festival (Chicago), Roskilde Festival (Dania), Nuits du Sud de Vence (Francja), etc. W tym roku grupa ponownie wystąpi w Europie, a w Polsce zagra tylko jeden koncert w Gdyni. Tego nie można przegapić!

Muzycy:
Macha - wokal
Michael Magliocchetti - gitara
Juanito - perkusja
Tuto - gitara basowa
Tio Rodi - instrumenty perkusyjne
Felita - saksofon
Zorrita - trąbka
Tabilo - puzon
Pato - charango, flety
Joselo - instrumenty klawiszowe
https://youtu.be/6G3ahdw5Y7g
https://youtu.be/nqDfF5Bf2sc
https://youtu.be/EJ6GT5NHKNg

ARVVAS (Laponia / Norwegia)
www.facebook.com/arvvasmusic
ARVVAS (w języku saamskim oznacza energię, chęć do pracy) to owoc współpracy lapońskiej wokalistki Sary Marielle Gaup oraz norweskiego basisty i wokalisty Steinara Raknesa.

Saamowie (zwani też Lapończykami) to rdzenna ludność północnej Europy - zamieszkują północne krańce Norwegii, Finlandii, Szwecji i Rosji. Wszyscy oni czują się bardzo związani ze sobą, nawet jeśli mówią różnymi odmianami języka saamskiego. Są bardzo niezależni, a granice od zawsze traktowali w sposób umowny.

Jedną z najbardziej charakterystycznych form wyrazu artystycznego w ich kulturze jest joik, tradycyjny rodzaj pieśni i technika wokalna zarazem. Według badaczy muzyki, joik jest jedną z najstarszych form muzycznych w Europie. Świat Saamów oparty jest na wierzeniach związanych z szamanizmem, a joik tworzy emocjonalną więź między ludźmi, zwierzętami i naturą. Charakterystyczne zawodzące brzmienie ich pieśni może być porównywane do tradycyjnych śpiewów niektórych rdzennych kultur amerykańskich. Wraz z chrystianizacją Saamów, joik został potępiony, a jego wykonywanie uznawano za grzech. Dziś wciąż jest żywą tradycją i regularnie wykorzystywany jest przez współczesnych artystów jako fascynujące źródło inspiracji.

ARVVAS to mieszanka joika i Americany. Gaup i Raknes tworzą wspólnie wszystkie swoje utwory. Łączą teksty w języku saamskim i angielskim, ale nie są to po prostu tłumaczenia, lecz dopełniające się nawzajem słowne kompozycje. Sara Marielle Gaup jest jedną z wiodących młodych adeptek sztuki joikowania. Artystka doskonale potrafi łączyć dawne i nowoczesne techniki wokalne Saamów. Regularnie bierze udział w wielu niezależnych projektach muzycznych, a najbardziej znana jest ze współpracy z grupą Ádjagas.

Steinar Raknes to jeden z czołowych norweskich basistów jazzowych. Jest członkiem takich grup jak Urban Connection czy The Core. Koncertował z takimi uznanymi na świecie muzykami jak choćby Chick Corea. Raknes przez kilka lat z powodzeniem współtworzył wraz z Ingą Juuso duet Skáidi łączący jazz z joikiem - współpracę zakończyła niestety niespodziewana śmierć wokalistki. Koncert na Globaltice będzię pierwszym spotkaniem artystów z polską publicznością.

Muzycy:
Sara Marielle Gaup - wokal
Steinar Raknes - wokal, kontrabas, elektronika
https://youtu.be/JJxP6BS59Nc
https://youtu.be/BOiXR2EqRAY

ELIDA ALMEIDA (Wyspy Zielonego Przylądka)
www.elidaalmeida.com
Po raz kolejny Wyspy Zielonego Przylądka przynoszą nam niesamowicie utalentowaną wokalistkę. Dwudziestopięcioletnia Elida Almeida pokonuje traumy ze swojego trudnego dzieciństwa i przekłada je na muzykę przepełnioną tradycyjnymi melodiami, doprawionymi elementami charakterystycznych dla wyspy Santiago takich gatunków jak batuque, funana i morna. Pięknymi, subtelnymi aranżacjami wspiera ją gitarzysta Hernani Almeida. Utwory Elidy odzwierciedlają nadzieje i marzenia młodych mieszkańców Wysp Zielonego Przylądka, pragnących uciec przed swoją geograficzną izolacją z nadzieją "podbicia" świata. Styl młodej wokalistki bardzo różni się od stylu Cesarii Evory, ale działa na słuchacza w ten sam sposób - oczarowuje, promieniuje szczerością jej głosu pełnego radości i nostalgii zarazem.

Pomimo że urodziła się na stołecznej wyspie Santiago, Elida została wychowana przez dziadków w małej wiosce Kebrada na wyspie Maio - miejscu bez dróg i elektryczności, gdzie jedynym łącznikiem ze światem zewnętrznym były radia zasilane bateriami, ale gdzie można było znaleźć prawdziwe szczęście. Swoje umiejętności wokalne rozwijała udzielając się w chórze kościelnym, a także śpiewając kiedy pomagała matce w sprzedaży owoców i warzyw na lokalnych targowiskach. Sama została mamą w młodym wieku, ale mimo to udało jej się kontynuować naukę w szkole oraz tworzenie muzyki. Jej pierwsza piosenka, którą napisała jeszcze w szkole średniej, mówiła już o smutku, ale także odzwierciedlała jej wzniosłe nadzieje i marzenia.

Elida ma na koncie 2 płyty, z których każda została bardzo gorąco przyjęta zarówno przez słuchaczy jak i krytyków. Jej styl - pełen międzykulturowych odniesień i elementów muzyki wysp Atlantyku - jest niezmiernie uniwersalny, a jednocześnie doskonale ukazujący to, co obecnie dzieje się na kabowerdyjskiej scenie muzycznej. Almeida jest laureatką prestiżowej nagrody RFI (Radio France Internationale) i obecnie regularnie koncertuje na całym świecie - od krajów Afryki Zachodniej po Haiti, Francję czy Kubę.

Muzycy:
Elida Almeida - wokal
Hernani Almeida - gitary
Diego Neves - instrumenty klawiszowe
Nelida da Cruz - gitara basowa
Magik Santiago - perkusja, instrumenty perkusyjne
https://youtu.be/eszj1xPGJiU
https://youtu.be/3UqOwvIK3T8

29 lipca, Scena w Namiocie (wstęp wolny)
ERIC TRITON (Mauritius)
www.facebook.com/EricTriton
Mauritius to malutka wyspa położona u południowo-wschodnich wybrzeży kontynentu afrykańskiego na Oceanie Indyjskim. Cieszy się dobrą sławą z powodu pełnej stabilności i rasowej harmonii panującej wśród bardzo zróżnicowanej kulturowo populacji. Znana jest jako społeczeństwo pluralistyczne, w którym obecnych jest wiele grup etnicznych i wyznaniowych - są tu Hindusi, muzułmanie, Kreole, Chińczycy i Europejczycy, którzy żyją w pokoju, a dbałość o spuściznę członków wszystkich tych społeczności jest ogromna. Mauritiański bluesman, Eric Triton, próbuje jednak pokazać rysę na obrazie tej idealistycznie przedstawianej tęczowej wyspy. Jego uduchowione pieśni wzywają do jedności i często obwiniają polityków o społeczne rozłamy. Pomimo tego, że mówi o błędach wyspy, jest głęboko przekonany, że Mauritius jest światowym "liderem" i wzorem dla innych w dziedzinie tolerancji.

Jego głęboki, pełen charyzmy głos jest natychmiast rozpoznawany przez wszystkich mieszkańców wyspy i zagranicznych fanów. Triton gra muzykę i kolekcjonuje gitary od blisko 30 lat. Swoje "kreolskie bluesy" wykonywał w wielu krajach Afryki i Europy i oczywiście na swojej rodzimej wyspie na Oceanie Indyjskim. Ten leworęczny wirtuoz gitary, słynący z otwartego umysłu, analizuje tradycyjne teksty i formy muzyczne, i tworzy intymną muzykę, która jednak potrafi dotrzeć do każdego słuchacza - zarówno w kameralnych salach koncertowych jak i na wielkich plenerowych festiwalach. Eric odkrywa przed słuchaczami swój świat wraz z długoletnim przyjacielem - Shakti Shane Ramchurn'em- uduchowionym mistrzem tabli. Wspólnie tworzą wielokulturową muzykę Mauritiusa, którą określają mianem Afroriental Blues.

W muzyce Tritona doszukać się można zarówno indyjskich jak i afrykańskich inspiracji. Muzyk czerpie z tradycji tego małego kawałka ziemi zagubionego na skrzyżowaniu światów w środku Oceanu Indyjskiego, jednocześnie wznosząc się ponad granice poszczególnych kultur. Jest jednak bardzo krytyczny wobec obecnie popularnych na wyspie nurtów takich jak np. sega - muzyki tanecznej, w której nie ma miejsca na przekaz społeczny.

W najnowszych tekstach artysta prezentuje swoje poglądy na temat ewolucji społecznej na wyspie i na świecie. Wzywa do samooceny, społecznej odpowiedzialności, jednocześnie ujawniając w swoich narracjach wzloty i upadki natury ludzkiej. Jest to wyjątkowy blues z wyjątkowej wyspy.

Muzycy:
Eric Triton - wokal, gitara
Shakti Shane Ramchurn - tabla, instrumenty perkusyjne, wokal
https://youtu.be/qUN8K2vuJ54
https://youtu.be/MR6XrpbOHLo

OXUS ENSEMBLE (Uzbekistan)
www.facebook.com/OXUSEnsemble
Pochodząca z Uzbekistanu grupa OXUS prezentuje pełną emocji tradycyjną muzykę, która swym charakterem potrafi zarówno ukoić jak i pobudzić słuchacza, dzięki sile ludzkiego głosu i brzmieniu wyjątkowych instrumentów muzycznych - niezależnie od tego, czy język, w którym wykonywane są starodawne pieśni jest zrozumiały, czy też nie. Zespół jest obecnie jednym z najlepszych współczesnych przedstawicieli tej sztuki. Wszyscy członkowie Oxus to profesjonalni muzycy. Sami uważają się za oddanych strażników unikalnego muzycznego dziedzictwa Uzbekistanu, ale to ich innowacyjne aranżacje klasycznych kompozycji sprawiają, że wyróżniają się spośród innych grup wykonujących muzykę tradycyjną.

Klasyczna muzyka uzbecka, znana jako mumtoz, a dokładniej maqom, jest oparta na klasycznych kompozycjach i tekstach, które sięgają XV-XVI wieku. Jako niezwykle wymagająca dyscyplina, może być traktowana przez zachodniego słuchacza, jako gatunek balansujący pomiędzy muzyką klasyczną, ludową i muzyka świata. Niektóre z utworów charakteryzuje narastające transowe tempo, typowe dla pieśni religijnych wywodzących się z tradycji sufickiej, takich jak np. qawwali. W repertuarze grupy znajdują się utwory ze wszystkich kulturowo zróżnicowanych regionów Uzbekistanu: shashmaqom z Buchary, maqomy z Fergany, Taszkientu, Chorezmu, a także szeroka gama tradycyjnych melodii i pieśni ludowych. Członkowie zespołu wielokrotnie występowali na festiwalach muzyki świata na całym świecie, gdzie zdobywali doświadczenia w pracy z artystami reprezentującymi odmienne kultury.

Muzykom towarzyszyć będzie tancerka - Sitora Ziyoeva - młoda i utalentowana postać na współczesnej scenie tradycyjnego tańca Uzbekistanu. Uczestniczka i zdobywczyni wielu nagród na konkursach tanecznych w kraju i zagranicą. Jej repertuar obejmuje tradycyjne tańce pochodzące ze wszystkich głównych rejonów Uzbekistanu, takich jak Taszkient, Buchara, Fergana, Chorazm, Surchandaria i inne. Będzie to wyjątkowe spotkanie z kulturą Azji Centralnej.

Muzycy:
Ziyodjon Changiy - chang
Azamat Ergashev - nay, doira
Husniddin Ato - ud, chang-qobyz, qairaq
Shavkat Matyoqubov - wokal, tanbur, dotar, doira, surnay (zurna), qoshnay, bulaman
Sitora Ziyoeva - taniec
https://youtu.be/gjERpkiQ2jI
https://youtu.be/TACuc7sk49Q