Zapraszamy na spotkanie ze sztuką i wokół sztuki artysty zaangażowanego, politycznego, krytycznego i społecznego - Artura Żmijewskiego, które odbędą się w Świetlicy Krytyki Politycznej w Trójmieście przy ul. Nowe Ogrody 35 (II piętro) w Gdańsku.
30 stycznia, sobota, godz. 16.30
Pokaz filmów z cyklu Demokracje (2009) oraz dyskusja, w której udział wezmą: Artur Żmijewski, Grzegorz Klaman (Instytut Sztuki Wyspa), Małgorzata Taraszkiewicz-Zwolicka (Gdańska Galeria Fotografii). Prowadzenie: Katarzyna Czarnecka (KP).
2 lutego, wtorek, godz. 18.00
Pokaz filmów Aldo, Dorota, Yolanda z cyklu Wybrane prace (2007) oraz dyskusja Sztuka pracy, w której udział wezmą: Lidia Makowska (Kultura Miejska), Alina Żemojdzin (artystka interdyscyplinarna), Radosław Kryszk (socjolog), Sylwester Gałuszka i Mikołaj Jurkowski (Robotnicy Sztuki z PGR_art). Prowadzenie: Jakub Knera (trojmiasto.pl).
Demokracje (2009) to zestaw krótkich filmów nakręconych przez Artura Żmijewskiego - swoistych reportaży z przebiegu społecznych demonstracji, które śledził w Polsce, Europie, Izraelu i na Zachodnim Brzegu. Są wśród nich zdarzenia stricte polityczne - protesty, wiece, parady - ale też sceny rekonstrukcji historycznych wydarzeń, zapis pogrzebu Jörga Haidera, zamieszek ulicznych podczas Euro 2008 w Berlinie czy mszy w warszawskim kościele św. Stanisława Kostki.
Razem z innymi zwykłymi ludźmi, miałem okazję uczestniczyć w rozmaitych demonstracjach i protestach, razem z innymi mogłem przeżywać swoje uczestnictwo w "masie krytycznej" demokracji - jaka by ta demokracja nie była, faktyczna czy pozorowana, funkcjonująca w państwie wolnym, pół-wolnym lub okupowanym. Każde z tych wydarzeń zostało skrojone na moją miarę i zdawało się być ostatecznym horyzontem mojego politycznego uczestnictwa - iść i krzyczeć hasła lub stać za barierką, oddzielającą mnie od przestrzeni dla vip-ów. Bo tylko oni mogą dostąpić zaszczytu i rozkoszy pełnego uczestnictwa w akcie politycznej pornografii, jakim jest zbliżenie do centrum wydarzenia. (Komentarz artysty na temat filmów)
Natomiast w cyklu kilkunastominutowych filmów Wybrane prace (2007) stworzył portrety tzw. zwykłych ludzi, pracujących w fabrykach czy wykonujących inne proste czynności. Żmijewski towarzyszył im w pracy, podczas obowiązków domowych, wypoczynku, a nawet filmował ich sen.
Może się wydawać, że Żmijewski osłabia sztukę, pozbawiając ją elitarności, z drugiej jednak strony wzmacnia ją, przypisując jej istotną funkcję społeczną. Przez wielu przekroczenie granicy autonomii sztuki i traktowanie jej instrumentalnie jest równoznaczne z opuszczeniem jej raz na zawsze. Czy to ciągle sztuka? - pytają. Wydaje się, że Żmijewski nie obawia się takiego kroku, stawka artystyczna nie ma tu już bowiem większego znaczenia. (Karol Sienkiewicz na culture.pl)
Artur Żmijewski (1966) - artysta multimedialny związany z Fundacją Galerii Foksal. Od 2006 redaktor artystyczny "Krytyki Politycznej". W latach 1990-95 studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP. Uczeń "Kowalni" - pracowni Grzegorza Kowalskiego, z której wywodzą się polscy artyści sztuki krytycznej. Filmem Powtórzenie reprezentował Polskę na 51. Biennale Sztuki Współczesnej w Wenecji. Jest laureatem nagrody Fondazione Sandretto Re Rebaudengo Per L'Arte w 2000. Do jego najgłośniejszych prac należą: Oko za oko (1998) - film pokazujący niepełnosprawne osoby, którym zdrowi użyczają brakujących kończyn, tworząc osobliwe humanoidalne hybrydy, Lekcja Śpiewu 2 (2003) - głuche dzieci próbują śpiewać kantaty Jana Sebastiana Bacha w kościele Św. Tomasza w Lipsku, ponosząc spektakularna klęskę a jednak tworząc nowy muzyczny język, KR WP (2000) - nadzy żołnierze z kampanii reprezentacyjnej są poddawani regularnej musztrze, pokazując swoja cielesna słabość, Nasz Śpiewnik (2003), nakręcony w Izraelu, dokumentacja muzyczno-emocjonalnej pamięci starszych osób, które opuściły Polskę w latach 30. i 40., przypominają sobie piosenki z dzieciństwa, z których większość to patriotyczne utwory, uchodzące za rdzeń polskiej tożsamości narodowej. Zrealizował też film Polak w szafie dokumentujący badaniami terenowe prowadzone w Sandomierzu, dotyczące żywotności przesądu o mordzie rytualnym. Jest autorem filmu Oni pokazywanego w ramach Documenta 12. w Kassel w 2007. Autor książki Drżące ciała. Rozmowy z artystami (2007) wydanej w Serii "Krytyki Politycznej".
Więcej o artyście i jego twórczości: https://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_zmijewski_artur.
Uprawiasz sztukę politycznie zaangażowaną?
- Sztukę, która jest zainteresowana tym, co się dzieje, zabiera głos w dyskusji. Milczenie może być potraktowane jako zgoda, potwierdzenie status quo. Musisz coś powiedzieć, żeby było wiadomo, jakie masz zdanie. (Wywiad Agnieszki Kowalskiej z Arturem Żmijewskim w "Gazecie Wyborczej")
Współpraca:
Fundacja Galerii Foksal
30 stycznia, sobota, godz. 16.30
Pokaz filmów z cyklu Demokracje (2009) oraz dyskusja, w której udział wezmą: Artur Żmijewski, Grzegorz Klaman (Instytut Sztuki Wyspa), Małgorzata Taraszkiewicz-Zwolicka (Gdańska Galeria Fotografii). Prowadzenie: Katarzyna Czarnecka (KP).
2 lutego, wtorek, godz. 18.00
Pokaz filmów Aldo, Dorota, Yolanda z cyklu Wybrane prace (2007) oraz dyskusja Sztuka pracy, w której udział wezmą: Lidia Makowska (Kultura Miejska), Alina Żemojdzin (artystka interdyscyplinarna), Radosław Kryszk (socjolog), Sylwester Gałuszka i Mikołaj Jurkowski (Robotnicy Sztuki z PGR_art). Prowadzenie: Jakub Knera (trojmiasto.pl).
Demokracje (2009) to zestaw krótkich filmów nakręconych przez Artura Żmijewskiego - swoistych reportaży z przebiegu społecznych demonstracji, które śledził w Polsce, Europie, Izraelu i na Zachodnim Brzegu. Są wśród nich zdarzenia stricte polityczne - protesty, wiece, parady - ale też sceny rekonstrukcji historycznych wydarzeń, zapis pogrzebu Jörga Haidera, zamieszek ulicznych podczas Euro 2008 w Berlinie czy mszy w warszawskim kościele św. Stanisława Kostki.
Razem z innymi zwykłymi ludźmi, miałem okazję uczestniczyć w rozmaitych demonstracjach i protestach, razem z innymi mogłem przeżywać swoje uczestnictwo w "masie krytycznej" demokracji - jaka by ta demokracja nie była, faktyczna czy pozorowana, funkcjonująca w państwie wolnym, pół-wolnym lub okupowanym. Każde z tych wydarzeń zostało skrojone na moją miarę i zdawało się być ostatecznym horyzontem mojego politycznego uczestnictwa - iść i krzyczeć hasła lub stać za barierką, oddzielającą mnie od przestrzeni dla vip-ów. Bo tylko oni mogą dostąpić zaszczytu i rozkoszy pełnego uczestnictwa w akcie politycznej pornografii, jakim jest zbliżenie do centrum wydarzenia. (Komentarz artysty na temat filmów)
Natomiast w cyklu kilkunastominutowych filmów Wybrane prace (2007) stworzył portrety tzw. zwykłych ludzi, pracujących w fabrykach czy wykonujących inne proste czynności. Żmijewski towarzyszył im w pracy, podczas obowiązków domowych, wypoczynku, a nawet filmował ich sen.
Może się wydawać, że Żmijewski osłabia sztukę, pozbawiając ją elitarności, z drugiej jednak strony wzmacnia ją, przypisując jej istotną funkcję społeczną. Przez wielu przekroczenie granicy autonomii sztuki i traktowanie jej instrumentalnie jest równoznaczne z opuszczeniem jej raz na zawsze. Czy to ciągle sztuka? - pytają. Wydaje się, że Żmijewski nie obawia się takiego kroku, stawka artystyczna nie ma tu już bowiem większego znaczenia. (Karol Sienkiewicz na culture.pl)
Artur Żmijewski (1966) - artysta multimedialny związany z Fundacją Galerii Foksal. Od 2006 redaktor artystyczny "Krytyki Politycznej". W latach 1990-95 studiował na Wydziale Rzeźby warszawskiej ASP. Uczeń "Kowalni" - pracowni Grzegorza Kowalskiego, z której wywodzą się polscy artyści sztuki krytycznej. Filmem Powtórzenie reprezentował Polskę na 51. Biennale Sztuki Współczesnej w Wenecji. Jest laureatem nagrody Fondazione Sandretto Re Rebaudengo Per L'Arte w 2000. Do jego najgłośniejszych prac należą: Oko za oko (1998) - film pokazujący niepełnosprawne osoby, którym zdrowi użyczają brakujących kończyn, tworząc osobliwe humanoidalne hybrydy, Lekcja Śpiewu 2 (2003) - głuche dzieci próbują śpiewać kantaty Jana Sebastiana Bacha w kościele Św. Tomasza w Lipsku, ponosząc spektakularna klęskę a jednak tworząc nowy muzyczny język, KR WP (2000) - nadzy żołnierze z kampanii reprezentacyjnej są poddawani regularnej musztrze, pokazując swoja cielesna słabość, Nasz Śpiewnik (2003), nakręcony w Izraelu, dokumentacja muzyczno-emocjonalnej pamięci starszych osób, które opuściły Polskę w latach 30. i 40., przypominają sobie piosenki z dzieciństwa, z których większość to patriotyczne utwory, uchodzące za rdzeń polskiej tożsamości narodowej. Zrealizował też film Polak w szafie dokumentujący badaniami terenowe prowadzone w Sandomierzu, dotyczące żywotności przesądu o mordzie rytualnym. Jest autorem filmu Oni pokazywanego w ramach Documenta 12. w Kassel w 2007. Autor książki Drżące ciała. Rozmowy z artystami (2007) wydanej w Serii "Krytyki Politycznej".
Więcej o artyście i jego twórczości: https://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_zmijewski_artur.
Uprawiasz sztukę politycznie zaangażowaną?
- Sztukę, która jest zainteresowana tym, co się dzieje, zabiera głos w dyskusji. Milczenie może być potraktowane jako zgoda, potwierdzenie status quo. Musisz coś powiedzieć, żeby było wiadomo, jakie masz zdanie. (Wywiad Agnieszki Kowalskiej z Arturem Żmijewskim w "Gazecie Wyborczej")
Współpraca:
Fundacja Galerii Foksal
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
